سلام دوستای گلم ..عزیزای خوشکلم...خوب...بچه ها تاحالا شده توی یه جای تاریک گیر بیفتین..خیلی هم بترسین؟؟؟...چرا اینو پرسیدم...همینجوری الکی...دلیل خاصی هم ندارم...سرکارتون گذاشتم..خوب...بریم سر خاطره...خوب...زنعموجان یه سری نذر و اینا داشت که باید میداد به ..آقا سبزقبا...یکی از بزرگترین امامزاده های شهرمون...خوب ..پول رو داد به مانی..که اونم بندازه توی ضریح آقاسبزقبا..البته من رو هم مامور کرد با داداش جان مانی برم تا مانی دست از پا خطانکنه و پولا رو برا خودش برنداره...رفتیم...رسیدیم به سبزقبا...سلام دادیم و رفتیم داخل حرم...اونروز عصر خلوت بود...رفتیم داخل و مانی همه پولا رو کامل و دقیق اینداخت توی حرم...قبول حق ایشالله...خوب...باید برمیگشتیم...ولی مانی گفت به من که..هانی من میخام یه کم با خدای خودم خلوت کنم...واااااا...اینو خلوت کردن با خدا؟؟؟...بهرحال...منم رفتم دم در حرم توی پیاده رو...اونجا اشخاص مستمندی هستن که میشینن توی پیاده رو تا شاید ادمای خوب یه کمکی بهشون بکنن...بچه ها من ازین شلوارای مدل پاره پاره ای زیاد میپوشم ازین شلوارا خیلی خوشم میاد...اونروزم یکی ازون شلوارا پام بود...خوب..رفتم نشستم توی پیاده رو یه کم خواب داشت میومد توی چشمم...ولی نباید میخوابیدم تا برم خونه شاید تونستم بخوابم...ولی کسل بودم...همینجور که نشسته بودم سرم رفت بین پاهامو یه کم چشامو بستم ولی حواسم بود خوابم نگیره...توی همین حال و هوا بودم که ضرت ..یه سکه افتاد جولوم...وا..محل نزاشتم...یه کم دیگه گذشت..ضرت ..یه پونصدی افتادجولوم...یه کم دیگه بازم...بازم...ههههه...دو زاریم افتاد..منم بیشتر خودمو ولو کردم روی زمین...همینجوری هی پول میفتاد جولوم...یعنی من اینقد شبیه ادمای مستمند هستم...خوب..یه مقدار پولی جمع شد برام...مبلغشو نمیگم تا نکنه شمام وسوسه شین اینکاروکنین...بهرحال کار درستی نیس...پولا رو جمع کردم...بردم داخل...مانی داشت میومد..گفت که...اینا چیه؟این پولا از کجات؟....منم جریان رو براش گفتم....خواست پولارو ببره واس خودش...ولی من اصلا اجازه ندادم...پولا رو بردم انداختم توی حرم اقاسبزقبا...و همونجا به اقاسبزقبا قول دادم دیگه هیچوقت اینکارونکنم...مانی خیلی حرص خورد که پولا رو ندادم بهش...ولی خوب...زهرشو ریخت...همونشب همه جریانو برای خونواده تعریف کرد...سرلج من...منم چی داشتم بگم...فقط راستشو گفتم...همین...خوب..بچه ها زمونه یه طوری شده که ادم نمیدونه مستمند واقعی کیه...خیلیا الکی میگن...ولی بچه ها عموجانم میگه...آدم باید به هرکی که ازش طلب پول یا لباس یا غذا میکنه بهش هرچی که درتوان داره کمک کنه...حتی اگه بدونه اون شخص داره دروغ میگه..بهرحال غرورشو شکسته و اومده ازت درخواست میکنه....بیشترین چیزی که خدا بهش توجه میکنه..دستی هست که به مستمندی کمک میکنه...ولی بازم بگم بچه ها...به هیچکدوم اون مستندایی که میان دم خونه و طلب میکنن...اعتماد نکنین..اگه خواستین بهشون پول بدین ...از زیر در براشون بندازین...ولی قبلش معذرت خواهی کنین و بگین که کسی خونه نیست در قفله....به همین سادگی..در رو باز نکنین...ممکنه خطرناک باشه....و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید....پادشاهی که ادامه مطلب هم هست....هیچ قلمرویی نداشت......هانی هستم..............مرسی
سلام دوستای گلم...عزیزای خوشکلم....این خاطره مال من نیست....برای داداش جان مانی اتفاق افتاده...یعنی هیچ ربطی به ارتباط من نداره...خوب...مانی کتفش کبود شده بود و خیلی درد میکرد...حالا چرا؟...میگم برات...خوب...از اونجایی شروع شد که داداش مانی رفته بود یه شهر دیگه تا طبق معمول ولگردی کنه....با دوسه تا از دوستای دک و دیونش...خیلی خوب...توی اون شهری که رفته بودنه...بابای یکی از دوستای صمیمیش اونجا بستری بوده..ولی الان ازش خبر ندارم...کجا؟...توی ..مرکز کنترل ناهنجاریهای هوش....یا همون...دارالمجانین...یا همون تیمارستان...یا همون دیونه خونه....خیلی خوب...این مانی هم گفته برم ازش یه احوالی بگیرم هرچی باشه جای پدرمه...آقااین مانی قصه ما میره پیش بابای دوست صمیمیش عیادت...میره توی اتاقش و با بابای دوستش ملاقات میکنه..یه آقای نسبتا مسن بسیار شیک پوش و خوشزبون...و صدالبته خیلی محترم....یه سلام احوالپرسی گرم و روبوسی و اینا...بعد حرف میزنن باهم...عموهه به مانی میگه که...پسراش اونو تنها گذاشتن...میگه که مشکلی نداشته پسراش برای اینکه از شرش خلاص بشن اینکاروکردن....به مانی میگه که من دیونه نبودمه پسرام این انگ رو بهم زدن...و ازین حرفا ...خلاصه مانی ما قبول میکنه که بابای دوستش عاقله و مشکل روانی نداره...بعدش عموهه به داداش جان مانی میگه که..برو شهر خودمون به بچه هام بگو بیان برم گردونن...مانی هم خیلی غیرتی میشه و قبول میکنه هرکاری از دستش برمیاد برای بابای دوستش که خیلی هم از بچگی مانی رو دوس داشته انجام بده...تا از دیونه خونه بیرونش بیاره...بعدش عموهه به مانی تاکید میکنه که یادش نره اینکارو کنه ..مانی هم میگه چشم...خلاصه خیلی به مانی تاکید میکنه...مانی هم قول میده و از عموهه خدافظی میکنه...همینطور که پشتش به عموهه بوده داشته از اتاق میومده...یه چیز خیییییییلی محکم میخوره به کتف مانی از پشت....مانی میخوره زمین برمیگرده میبینه اون آقاهه رادیوی کوچیکی رو که کنارش بوده پرت کرده زده به کتف مانی...مانی درحالیکه خیلی دردش گرفته بوده میگه که....چرااینکارو کردی؟...عموهه میگه که...میخواستم مطمئن شم که یادت نمیره به بچه هام بگی بیان برم گردونن...بعدش خواسته بازم با یه گلدون به مانی حمله کنه که حراست تیمارستان میان و مانی رو نجات میدن و به عموهه مسکن قوی میزنن تا بیشتر به خودش یا دیگران خسارت وارد نکنه....مانی هم خدا رو صدهزار مرتبه شکر کرده که رادیوهه به سرش نخورده....رادیو توی کتفش خورد شده بوده...آخه بچه ها دیونه ها زورشون خیلی زیاده....مانی هم وختی اومده شهر دیگه از ترس سمت پسرای اون عمودیونه هم نرفته....خوب...بچه ها جون....همه دیونه های دنیا توی دیونه خونه نیستن....بلانسبت شما خیلیا هستن که عاقل نشون میدن ولی درواقع دیونن...بچه ها...من از دیونه ها میترسم...شما هم بترسین.....میفهمین که چی میگم...خیلی خوب...ادامه مطلب زدم...........و ......ایستاده بود همچنان خیره در خورشید پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت..................هانی هستم.......................مرسی
سلام دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...خوب...حتما از اسم عجیب غریب این پستم تعجب کردین...ولی اگه بخونینش متوجه میشین که الکی اسم نزاشتم...خوب...ماجرا توی باغ اتفاق افتاد...عمومش ناصر از یه گله دار که گله گاومیش داشت...مقدار زیادی شیر خریده بود...اونارو جوشونده بود توی یه ظرف مسی خیلی بزرگ...خوب...تااینجا رو داشته باشین...سگ علاقه عجیبی به پارچه بازی داره...یعنی دو یا چند سگ یه پارچه رو میگیرن و این از دهن اون میکشه این از دهن اون...پرتش میکنن میگرینش تا پارچه بیچاره تیکه تیکه میشه...منم بعضی وقتا این بازی رو با سگا انجام میدم...اونام هی میپرن بالا برای پارچه...از دستم میگیرن...میکشن...منم از دهنشون میگرم میدوئم میان دنبالم...خلاصه خیلی باحاله...خیلی خوب...شیر جوشیده بود...اونو توی چندتا پاکت پلاستیک نسبتا بزرگ ریخته بودن مانی و عمو مش ناصر بعد مش ناصر به من گف که یه دونشو ببرم بزارم روی سکو که خنک بشه...منم بردم که بزارم روی سکو...این وسط یکی از سگا که یادم نیس کدومشون بود...فک کرد این که دستمه پارچس...اینبار فک کنم سگه به این نتیجه رسیده بود که سگ باید توی زندگی خر باشه..اونم خرنفهم نه خر الکی....اومد که بازی کنه....من متوجه شدم...سعی کردم شیر رو ببرم بالا که سگه احمق پارش نکنه ولی دیر اقدام نمودم...پاره شد منم بردمش بالا همه شیر خالی شد روی سرم...کلا کله شیری شدم....البته داغ هم بود..ولی نه زیاد...همه جونم شد شیر...سگه که فهمید ریده در رفت...مش ناصر و مانی اولش کلی بهم خندیدن...منم لباسامو درآوردم چون بدجوری چسبناک شده بودن...وقتی پیرنمو درآوردم موهام یه کم سیخ سیخی شدن...مانی گف(صب کن ببینم)...بعد اومد بادستش موهامو حالت داد...تکون نمیخوردن...زود حالت میگرفتن...بخاطر شیر که روی کلم ریخته بود...اصلا اگه بوی بد شیر موقه فاسد شدنش نبود بهترین حالت دهنده مو همین شیر بود...بعدش کلی با دستاش موهامو اینور اونور کرد...فشن شدم...عین جوجه تیغی شدم....بچه ها من و دوستام آریا آرین زاگرس...بجز آریا بقیمون از فشن کردن مو بدمون میاد....بچه ها زیاد موهاتونو ازین ات و آشغالا نزنین...بزنین اگه دوس دارین ولی هفته ای یک یا دو بار بسته....خلاصه ..اونروز تنها روزی بود که من فشن کردم...بعدش ادامه مطلب یادتون نره....بعد...همینجور که عین جوجه تیغی بودم...مانی با گوشیش...چیلیک..ازم یه عکس گرفت...بد نیفتاده....کاش امکانش بود میزدم وبلاگ....و....ایستاده بود همچنان خیره در خورشید....پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.........هانی هستم.......................مرسی
عمو مش ناصر هیچی نگفت...داس رو برداشت ...رفت سراغ درختا که هرسشون کنه....اون یه مرد هستش یه مرد واقعی....
سلام دوستای گلم ...عزیزای خوشکلم....خوب مثل اینکه دیشب آغاز سال نو میلادی بوده...خوب...سال جدید میلادی رو به همه مسیحیان جهان تبریک میگم....و ازشون میخام دعا کنن که عید ماهم زودتر برسه یه نفسی بکشیم ناموسن...خوب...باغ بودیم...من و مانی...مانی یه چیز جالب اورده بود باغ...یه ماشین جیپ مدل قدیمی قدرتمند....مام سوارش شده بودیم و عنتربازی درمی اوردیم...مانی هی گاز میداد یوهو ترمز میکرد....گاز میداد یوهو میپیچید....درجاگاز میداد خاک بلند میشد...لیز میداد ماشینو توی خاکا...منم کنارش نشسته بودم....دلم توی دستم یه بار چپ نشیم...ولی نمیدونم چرا خیلی ازین وحشی بازی خوشم میومد و هی جیغ میکشیدم مانی هم شیر میشد بیشتر وحشی بازی درمیاورد....توی همین تفریحات سالم بودیم که ضرررتتتتتتتت...رفتیم توی دیوار باغ خودمون...آخه خاک بلند شده بود چش چشو نمیدید...اصلا خانواده ما استعداد عجیبی توی رفتن باماشین داخل دیوار داریم...دیوار هم زبون بسته عین یه درخت ضرت افتاد زمین...یه کم موندیم تعجب زده نیگا کردیم...(مانی تقصیر تو بود)....مانی گفت(توئه الاغ همش میگفتی بیشترگاز بده)....منم گفتم(به من چه...منکه چیزی یادم نمیاد)...خلاصه..فایده ای نداشت....ماشین فقط چراغاش شکسته بود درست میشد...ولی دیوار باغ قسمتیش افتاده بود....خلاصه ...شب توی خونه عموجان به جفتمون گفت(فردا اول وقت..خودتون اجر و سیمان و ماسه میگیرین...خودتون هم تا شب فرصت دارین درستش کنین..اگه کارگر گرفتین مش ناصر بهم میگه)...بدبخت شدیم...بیچاره شدیم...خوب...فردا سر بنایی بودیم..داداش جان مانی اوسا منم شاگرد...یا به قول محلیمون...مزیر..(mozir)...همون مزدور هستش....خلاصه...اول ماسه ها رو با بیل و بیلچه با سیمان قاتی کردیم...من زورم نمیرسید بیل بزنم بیلچه میزدم...بعدش وسطشو گود کردیم...شیلنگ آب گرفتیم وسطش تا پر شد..یه بار منفجر شد اب سیمان پخش زمین شد...ولی عمومش ناصر جمعش کرد...بلده...خوب...رگه اول دیوار رو چیدیم...بعدش سیمان..بعدش یه دونه یه دونه سیمان و ماله کشی....خیلی هواگرم بود...شیکممون باد کرد بسکه آب بخوریم..همه جونمون سیمان و خاک شده بود....خییییییییییییلی سخت بود....یه بار مانی افتاد نصف دیوار خراب شد..دوباره از اول...عمومش ناصر هم رفته بود توی باغ.....وسط کار به مانی گفتم...(مانی خوشبحال این سگا که بنایی نمیکنن...کاش جای این سگا بودیم)...مانی گفت(آره والله با همه خنگیت اینو خوب گفتی)..اخه نکبت و ظلمت هم کنارمون بودن و تماشامون میکردن....مانی همش سرم داد میکشید...آخه تندتند براش سیمان نمیبردم...نمیتونستم خو....خلاصه غروب شد...عمومش ناصر رفت شهر...دیوارم تموم شد...ولی به تنها چیزی که شبیه نبود دیوار بود....همش موج موجی و افتضاح..یه باد میومد مینداختش...مام خییییییییییییییلی خسته بودیم...لباس عوض کردیم سوار ماشین شدیم...اومدیم سمت شهر....من برگشتم به دیوار نیگا کردم که ساخته بودیمش...یوهو ضرت افتاد همش خراب شد....منم برگشتم روبرو رو نیگا کردم ولی هیچی نگفتم....چون احتمالا باید برمیگشتیم درستش میکردیم...عمرن...شب شد و عموجان از قیافه هامون فهمید که دیواروخودمون درست کردیم...عمومش ناصرهم رفت باغ....فرداشد..عموجان گفت بریم دیواوببینم...من نمیخاستم برم ولی به زور بردنم...رفتیم من خودمو واسه یه روز دیگه بنایی آماده کرده بودم...ولی وقتی رسیدیم.....دیوار درست بود...خیلی بهتر از اولش...عموجان تعجب کرده بود..مانی هم همینطور ولی من نه...چون میدونستم دیشب عمومش ناصر درستش کرده....رفتیم توی باغ عمومش ناصر برامون چایی درست کرد....درمورد دیوار هیچی نگفت....یه سیگار روشن کردو یه داس برداشت و رفت سراغ درختا که هرسشون کنه...اون یه مرد هستش ..یه مرد واقعی.....و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید......پادشاهی که هیچ قلمرویی...ادامه مطلب یادتون نره.....حالا.....نداشت....هانی هستم..........................مرسی
سلام دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...خوب...یه راس برم سر خاطره...داشتم دوچرخه سواری میکردم...البته موتورسواری بیشتر دوس دارم ولی خوب...دوچرخه هم حال خودشو داره...توی سرابالاییا نفسم میگرفت..ولی توی سراپایینی ها خیییییییلی فاز میداد...همینجوری داشتم واس خودم قیچ قیچ رکاب میزدم که یه موتورسوار که داشت از پشت سرم میومد رسید بهم سرعتشو کم کرد و با نگرانی به چرخ عقبم نیگا کرد و بهم گفت..(آقاپسر چرخ عقبت دور میخوره)...منم چرخ عقبمو نیگا کردم...بعدش نگران شدم...موتورسواره رفت...منم صبرکردم تا خوب دور بشه...چون ترسیدم کلکی توی کارش باشه...ولی خوب..رفت...منم ترمز کردم و پیاده شدم...یه کم به چرخ عقب دوچرخه نیگا کردم...ظاهرش که از منم سالمتر بود...یه کم با دستم چرخوندمش اینور اونورش کردم...یعنی چه مشکلی داشت که دور میخورد...خیلی هم از مقر فرماندهی یا همون خونه دور بودم...یه کم موندم ..میترسیدم سوارش بشم کار دستم بده...منم گرفتمش دستمو پیاده سمت خونه اومدم...چندبارم هی خسته میشدم...کمی مینشستم تا خستگیم کم بشه..ولی تابستون بود و گرمای خوزستان که به گرمای جهنم گفته..دکی..خیلی خوب...دیگه نگم ادامه مطلب رو ببینین خودتون میدونین...ساعت حدود یک ونیم بود رسیدم خونه...رفتم داخل همه نگران بودن...آخه گوشیمو باخودم نبرده بودم...حافظه ندارم که...بعدش عموجان علت دیر اومدنمو ازم پرسید...منم گفتمش...دوچرخه خراب شده بوده...بعدش گفت(چش شده مگه؟)..منم گفتمش...(نمیدونم ولی فک کنم چرخ عقبش دورمیخوره)...عموهیچی نگفت...رفت توی اتاقش...یعنی مشکل دوچرخه اینقد خفنه که عموجان رو نگران کرده...پرنسس پدیا هم داشت نیگامون میکرد...رفت از توی اتاقش سوار سه چرخش شد اومد بیرون و گفت(هانی دوچرخه منم خرابه اخه چرخ عقبش دور میخوره)..بعدش میخندید بهم...بعدش مانی پس کلمو گرفت برد توی حیاط و نشوند پای دوچرخه و گفت(خوب معلومه که چرخ عقبش دور میخوره...آخه مونگل فضایی اگه چرخ دورنخوره که حرکت نمیکنه)...وای خدای من تاحالا اینجوری سرکارنرفته بودم...ولی به کسی نگین...خوب...من به این نتیجه رسیدم که ادم توی زندگی باید خر باشه....اونم خرنفهم نه خرالکی........و......ایستاده بود همچنان خیره درخورشید.......پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت........هانی هستم...........مرسی
سلام دوستای گلم..عزیزای خوشکلم...خوب..این خاطره ماله چندهفته پیشه...یوهو یادم اومد گفتم تایادم نرفته بنویسمش..خوب..داشتم بامانی ازبازاربرمیگشتیم...همینجور که داشتیم میومدیم من یه اقای آشنا رو دیدم که ایستاده بود کنارخیابون...به مانی گفتم...نگه داره تا اون اقا رو برسونیم آشناس...مانی هم چیزی نپرسید...خوب ..یه آقای کت شلواری موجه و باادب بود و لفظ قلم حرف میزد...باهم یه سلام علیکی کردیم و راه افتادیم....نمیدونم این وسط مانی چرا شوخیش گرفته بود از دم هر مسجدی رد میشدیم درمیومدمیگفت(ای روزگار...آخوند این مسجدم نشدیم)..آقاهه درومدگفت(خوب پسرم میتونی درس حوضوی بخونی تا بتونی طلبه شی)..مانی هم همش جوابای سربالامیداد..آخه این داداش جان مانی من نمیدونه قبله دقیقا کدوموره...خوب..بازم ازکناریه مسجدردشدیم مانی گفت(همین مسجدومیبینی؟...آخونداین مسجدم نشدیم)...آقادرومدگفت(پسرم میتونی خودت مطالعه مذهبی داشته باشی..بعد حتما توی آزمون طلبگی قبول میشی)...بازم مانی جواب بی ربط داد...منو میگی..صورتم 285چروک برداشته بود ازبس جولوی خندمو داشتم میگرفتم...اخه من یه چی میدونستم که داداش جان مانی نمیدونست....خوب چندبار همچین حرفایی بینشون ردوبدل شد...یه بارم از یه کوچه داشتیم ردمیشدیم..مانی درومد گفت(همین..همین مسجدومیبینی؟..اخونداین مسجدم نشدیم)..من پرسیدم(آخه اینجاکه مسجدی نبود)...مانی گفت(محله پشتی یه دونه بود شما نمیدونی بچه)...خلاصه...رسیدیم توی منطقه خودمون بعد آقاهه خواست پیاده شه مانی بهش گفت (نه آقا...دقیقا هرجامیری برسونمت)..اقا هم قبول کردوآدرس داد...رسیدیم دم مسجدمحلمون..آقاپیاده شد...یوهو دوتا بسیجی دوئیدن سمت اقاهه...بعد توی دستای یکیشون یه دست لباس روحانیت بود....بعدبسیجی درومدگفت(حاج آقاشرمنده...ماشین خراب شد نشدبموقه برسونیمتون مسجد)..آقا لباساروپوشید و شد حاج آقا...من خوب میشناختمش ولی چیزی نگفتم ببینم مانی بحث رو تاکجا میرسونه...حاج اقا هم منو میشناخت...ولی خوب..طبق بزرگ و کوچیکی تا کوچیکتر آشنایی نداده بزرگتر هیچوقت اشنایی نمیده..این یه قانونه...راستی..ادامه مطلب هم هست...خوب...مانی حسابی دستپاچه شده بود...درومد به حاج اقا گفت(حاج آقا خیلی ارادت داریم خدمتتون...من زمان جنگ درجبهه های حق علیه باطل جنگیدم کارت جانبازی دارم)درآورد کارتشو نشون داد..راس میگه کارت جانبازی داره..آخه بچه بوده موشک یه جایی نزدیکش خورده موج انفجار گرفتدش...بعد دیدنش بچه دلشون سوخته براش یه کارت جانبازی بهش دادن بره بازی...ولی داداش بزرگتر مانی با تنهاپسرمادرخاله نساوعمومش ناصرزمان جنگ رفتن جبهه و هردوشون باهم در یک زمان شهید شدن....خلاصه شب همش مانی میخواست منو بزنه که چرا بهش نگفتم آقاهه کیه که اونم حرف مفت نزنه....منم هی خندم میگرفت به مانی میگفتم(جبهه های حق علیه باطل)اونم صدوهفتادکیلو هیکل از خنده سست میشد میفتادزمین بعدش من میزدمش....خوش گذشت اونشب...خوش میگذره مانی رو میزنم...و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید.....پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.................هانی هستم.................مرسی...
(دیدین من راس میگفتم...دیدین من دیونه نیستم...دیدین؟؟...دیدین؟؟)
سلام دوستای گلم..عزیزای خوشکلم...خوب...من اسباب بازی زیاد دارم...خیلی زیاد...ولی چون دارم همچین بگی نگی بزرگ میشم...برای همین نودونه درصد اسباب بازیام توی یه اتاق دیگس که جولوی چشمم نباشه...خوب..یکی ازین اسباب بازیا رو خیلی بیشتر از هر اسباب بازی توی دنیا دوسش دارم...خوب...حالا چرا...چندوقت بود که توی باک موتور داداش جان مانی وقتی یه وری نیگا میکردم یه فولکس زرد رنگ از زاویه روبرو میدیدم...بارها نگاه کردم و اونو میدیدم...یه بار به داداش جان مانی گفتم...که توی باک موتورت یه فولکس قورباقه ای هست...اون فقط بهم میخندید و مسخره میکرد...به هرکی میگفتم باورش نمیشد...همه منو مسخره میکردن...بجز مامان خاله نسا...اون مسخرم نمیکرد فقط منو با هرچی دم دستش بود میزد چون فکر میکرد من دارم مسخرش میکنم..ولی من مطمئن بودم اونجا توی باک موتور یه فولکس هست...خوب..چندمدتی گذشت...یه روز جمعه صبح..داداش جان مانی با داداش جان وحید داشتن توی حیاط موتوروسرویس میکردن یعنی بهش ور میرفتن همینجوری الکی...داداش جان وحید پسر همسایمونه یکی از دوستای قدیمی مانی...تقریبا همسن خودشه...اونم مجرده...خوب...داشتن موتوروتمیزمیکردن که داداش وحید درومد گفت...(خوبه توی باکشم تمیز کنیم)..آخه وحیدبلده...خوب...باک رو باز کردن و شروع کردن به تمیز کردنش..مانی نمیدونم رفت کجا..ولی وحیدجان داشت باک رو تمیز میکرد که صداش بلند شد(هووووووی مانی کثافت..مگه مرض داری فولکس میکنی توی باک موتورت؟؟؟)..فولکس؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟....منم رفتم بالاسرش تا دوتایی هرجوری بود فولکس رو درآوردن...نمیدونین چقد از دیدن اون فولکس خوشحال شده بودم....آخه برام عقده شده بود...یه فولکس زرد رنگ که فقط یه بدنه خالی فولکس بود...تایر و اینا نداشت..بعدش دراثر تماس زیاد با بنزین بدنش کشیده شده بود و حالت نیمه ذوب شدگی داشت...همونم باعث شده بود موتور مانی بعضی وقتا ریپ بزنه و صدای سگ دربیاره....اینقده بالاپایین پریدم که نگو...همش میگفتم(دیدین من راس میگفتم...دیدین من دیونه نیستم..دیدین؟؟..دیدین؟؟)...پیروزی شیرینی بود...حالا اون فولکس رو هنوز ازخودم جدانکردم و همیشه یه جایی میزارمش که جولوی چشمم باشه...نه..من دیونه نیستم...دروغگو هم نیستم...خیالاتی هم نیستم....فقط به این نتیجه رسیدم که ادم توی زندگی باید خرباشه...اونم خر نفهم..نه خرالکی...ادامه مطلب مثل همیشه هست...و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید...پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت...............هانی هستم...............مرسی
باید منم یه کاری میکردم...هم برای اینکه از مانی حمایت میکردم...هم برای اینکه منم به اندازه مانی ازون جمع متنفر شده بودم....
سلام دوستای گلم..عزیزای خوشکلم...خوب...بچه ها من از حدودتقریباهشت یا نه سالگی توی تایپ نوشته های عموجان بهش کمک میکنم...البته دیگه نمینویسه...ولی بعضی وقتا برای کسانی یا کسی بازم مجبورمیشه بنویسه...عموجان میگه نوشتن مثل سیگار هستش هرچی که ادم ترکش کنه باز یه جاهایی پاش لیزمیخوره و یه نخ میکشه...خیلی خوب..برای همین خیلی از دوستاش نویسنده و هنرمند هستن...برای همین بعضی وقتا دعوتش میکنن یه دورهمی بشینن...معمولا منو هم باخودش میبره هم بخاطر اینکه بخاطر تایپ نوشته هاش دیگه همکارش محسوب میشم ..هم بخاطر اینکه به قول خودش یه کم شعور یاد بگیرم...هههههه...یه بار دعوت شده بودیم...ولی اینبارفرق میکرد ...داداش جان مانی هم بامون بود...توی یه حیاط بود ...هوا هم گرم بود...روی یه تخت بزرگ که یه قالی روش بود نشسته بودیم....چندتا شمع گنده هم بود وسط که محفل هنری بشه...چندتا هنرمند هم بودن ..نوازنده..شاعر...نویسنده...نقاش...همشونم ادمای خوبی بودن...و ملایم...ولی اونا بعضیاشون به دلایلی باعموجان دشمنی داشتن..ولی خوب ظاهر نمیکردن...بین صحبتا و اینا یکیشون درومد به مانی گفت(استاد اگه ممکنه برامون یه کم سه تار بزنین تا مام استفاده کنیم)ازین تعارف الکیا دیگه...مانی هیچی نگفت فقط خندید...بعدش اونام اسرار کردن...یه جورایی معلوم بود از پیش تعیین شدس میخواستن مارو دس بندازن...آخه همشون خوب میدونستن مانی اصلا ازین چیزا حالیش نیست...اصلاخوشش نمیاد..ولی باز اصرار میکردن...عموجان هم باعلامت چشم و ابرو به مانی میفهموند که آروم باشه...ولی اونا دست بردارنبودن...هدفشون این بود که عموجان رو تحقیرکنن...بعدش داشتن به مانی اسرارمیکردن که سه تار بزنه..اونم یه هو چندتاصرفه کرد و سه تار رو گرفت...همه ساکت شدن...من همش فک میکردم الان سه تار رو خرد میکنه مجلس خرتوخر میشه...ولی درکمال تعجب مانی خیلی متواضعانه و آروم گفت(اساتیدمحترم..دوستان هنرمند..بنا به افتخاردادن شما میخام براتون قطعه هشتم موسیقی سه تار استاد علف بافان در دستگاه ماهور رو اجرا کنم..اگه اشکالی داشتم به بزرگواری خودتون ببخشید)...همه ساکت بودن...فقط من یه چیزی گفتم دست خودم نبود باید میگفتم(مگه بلدی مانی؟؟)...مانی هیچی نگفت...فقط نگام کرد و از اون برق آشنای چشماش فهمیدم یه فکری تو کلشه...ولی چه فکری...بعد از چندلحظه سکوت...چشمتون روز بد نبینه....پنجولاشو همچین میکشید رو سه تار که اگه ستار زبون داشت دوصفحه به مانی فوش میداد...بعدش با گوشخراشترین و آزاردهنده ترین صدایی که بتونین فکرشو کنین شروع کرد آواز خوندن...البته دری وری میخوند...چندتاکلمه شدیداغیراخلاقی هم بکار برد...ای وللللل...از تهه دلم داشت میخوند...بعدش توی جمع هرج و مرج شد قاتی شد...مگه کسی میتونست متوقفش کنه...اصلاوقتی این گراز میره توحس دیگه درآوردنش غیرممنکه...بالاخره فوران هنری داداش جان مانی ته کشید..فک کنم ازبس دادزده بود گلوش گرفته بود...همه چی قاتی بود...بعضیاپاشدن رفتن...صابخونه داشت باعموجان حرف میزد...عموجان هیچطور نمیتونست درستش کنه..ریده مال شده بود قضیه...عموخیلی عصبانی بود ....همه میخاستن برن...منم باید یه کاری میکردم...هم برای اینکه از مانی حمایت میکردم...هم برای اینکه منم به اندازه مانی ازون جمع متنفرشده بودم...دوئیدم با لگد زدم زیر شمع گنده هایی که روی قالی بودن پرتشون کردم توی باغچه خونه طرف...اونقداز تهه دل اینکاروکردم که هیچکس بهم اعتراض نکرد...هیچی دیگه..عموجان به جای من و مانی از بقیه معذرت خواست...سوار شدیم اومدیم سمت خونه...عموجان عصبانی بود....مانی هم دلش شکسته بود...آخه خیلی تحقیرش کرده بودن...آخه شاید یکی دوس نداره هنرمندباشه....منم دستمو حلقه کرده بودم دورشونش...سعی میکردم بدون حرف زدن دلداریش بدم....آخه میدونستم چقد دلش شکسته بود...عموجان یه جمله تاریخی گفت(((مانی ...چرا سه تار رو توی سرشون خرد نکردی؟؟؟؟)))من به این نتیجه رسیدم که آدم توی زندگی باید خرباشه ..اونم خرنفهم...نه خر الکی...و اینکه..هیچکس حق نداره شمارو دست بندازه یا تحقیرکنه...هرکسی احساس کردین داره به بهانه شوخی دوستانه شمارو تحقیر میکنه...حق دارین برینین سرش...چرا؟؟؟...چون براتون چندتاعکس زدم ادامه مطلب....و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید ..پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت...............هانی هستم.........................مرسی
قیافم خیلی خنده دار شده بود...باعجله لباساموعوض کردم...داداش جان مانی و داداش جان صادق فقط داشتن بهم میخندیدن عوض تشکر...
سلام دوستای گلم ..عزیزای خوشکلم...این اقاصادق ما توی کار آپارتمان سازیه..یعنی تااونجاکه میتونه سفارشارو طولش میده...تااونجاکه میتونه سرمردم کلاه میزاره...بنظر من کارش درست نیست..ولی به نظر خودش کارش درسته...منم گناه کسی رو نمیشورم...به خوده خرش مربوطه...خوب..ولی دست بالای دست زیاده...این صادق ماخیلی ادعاش میشه که ختم روزگاره و کسی نمیتونه سرش کلاه بزاره...ولی بنظر من یه خنگول مونگل بیشتر نیست...خوب...قضیه ازونجا شروع شد که یه مدتی بود که یه مبلغ خیلی بالایی رو به یه خانومی داده بود تا با هم روی یه پروژه کار کنن و مثلا شریک بشن...ولی چه شراکتی...خانومه سرش کلاه گذاشته بودوپولشو نمیداد...خطشم خاموش کرده بود..این صادق الاغ هم آدرس خونشونو نمیدونست..یعنی هیچی به هیچی...فقط داداش جان مانی نمیدونم از کجا فهمیده بود که خانومه روزای زوج از ساعت فلان تافلان میره استخربانوان..یا به قول خودمون..حموم زنونه...و همینطور فهمیده بود که خانومه درکنار حرفه کلاهبرداری بصورت خصوصی به دخترا نقاشی یاد میده..استاد نقاشیه...دبیا...خوب..یه چندروزی دیدم مانی و صادق باهام مهربون شدن..تازه صادق برام دوتا دی وی دی بازی گرفته بود...شک کرده بودم...تااینکه صادق بالاخره سفره دلشو برام باز کرد..نقشه کشیده بودنه این الاقا...حالا نقشه چی بود...من باید میرفتم استخر بانوان...و..از خانومه میخواستم که بهم نقاشی یاد بده...یه مبلغی هم باید بهش میدادم تا خر بشه و قاعدتا آدرس خونه و شماره اصلی یا جدیدشو بهم میداد...ولی همینجوری نمیشد...من باید دختر میشدم...یه دس مانتو کوتاه...کفش دخترونه پاشنه بلند یه جفت...دو جفت النگو...بعدشم خواهر صادق باید منو گریم میکرد..آرایش منظورمه...دختر بودن چقد سخته...رفتم جولو آینه...وای خدا مرگم بده...نزدیک بود به خودم شماره بدم...خلاصه یواشکیه عمو زنعمو اینا...رفتیم...رسیدیم به آدرس استخر...یه کم توی ماشین موندیم...خانومه هم اومد...رفت داخل...منم پیاده شدم...قلبم داشت وامیستاد..ولی تنها راهی که میشد آدرس و شماره خانوم کلاهبردار رو بدون سروصدا و آبروریزی پیداکنیم همین بود...رفتم داخل...اولش یه منشی نشسته بود پشت میز...گف(خانوم کوچولو میخای ثبت نام کنی؟؟)..منم صدامو باریک کردم گفتم(نه خانم میخام برم پیش خانم فلانی که ازش بخام نقاشی یادم بده زودی میام)..یه کم نیگام کرد و گفت(برو ولی زود بیای آجی..باشه؟)منم..باشه...رفتم داخل...یعنی رفتم توی ...وای وای وای...رختکن...تازه اومده بودن هنوز لباس عوض نکرده بودن..دعادعامیکردم زودتموم شه خلاص شم من...همشون یه هو برگشتن نگام کردن...لرزه بر اندامم افتاد..دیدی فهمیدن...الان تیکه پارم میکنن...بعدش صدام میلرزید..بعدش پاهامم میلرزید...گفتم (باخانم فلانی کارداشتم)..بعدش یکیشون گفت(بفرما دخترم کاری داشتی؟)..خیالم راحت شد...نفهمیده بودن...هنوز نفهمیده بودن...بعدش گفتمش میخام نقاشی یاد بگیرم...بعدش حرف نقاشی درومد...زودیه قلم کاغذ از توی کیفش درآوردداد دستم بایه سالنامه واسه زیرکاغذی...گفت(یه نقاشی بکش ببینم در چه سطحی باید باهات کارکنم)...چی بکشم حالا...منم سعی کردم قیافه مانی رو بکشم...بچه ها من نقاشیم در حد میکل آنژ هستش..هههههههه...وسط نقاشی بودم که شروع کردن لباس عوض کردن...خدایامنوببخش فک نمیکردم کار به اینجاها بکشه...خانومه گفت(چت شده عزیزم چرانقاشی رو تموم نمیکنی؟)منم توی دلم بااین توجیه که هنوز به سن تکلیف نرسیده بودم سرمو بالا آوردم و ..خوب...ولی خدایی بیشترشون شیکم داشتن...هههههههه...تازه بهم پیشنهادمیکردن منم بیام اونجا شناکنم....چه پیشنهاد خوبی...ههههه..راستی اسمم ستاره بود...خوب..نقاشیمو دید و خندش گرفت...یعنی چنتایی که اومده بودن نقاشی منو دیده بودن خندشون گرفته بود...گفت(شبیه پسرا نقاشی میکشی..ولی باید از پایه باهات کار کنم)...راس میگف نقاشیم بیش از حد افتضاحه...خلاصه آدرس و شماره موبایل رو ازش گرفتم یه آدرس و اسم دروغکی هم بهش داده بودم...پول رو هم بهش دادم..البته نصفشو کش رفتم..نوش جونم...اومدم بیرون انگار خدا بهم عمر دوباره داده بود...سوارماشین شدم..اومدیم...قیافم خیلی خنده دارشده بود...باعجله لباسامو عوض کردم..داداش جان مانی و داداش جان صادق فقط بهم میخندیدن عوض تشکر..البته یه تیغی هم زدمشون تا شماره و اینا رو بهشون بدم...تا مدتی هم(ننه گل بخیر)صدام میکردن...من به این نتیجه رسیدم که آدم توی زندگی باید خرباشه..اونم خرنفهم نه خر الکی....ادامه مطلب براتون چندعکس از شنای زنان زدم....و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید..پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت....هانی هستم...........................مرسی
سلام دوستای گلم..عزیزای خوشکلم...خوب..ادامه مطلب یادتون نره...حالا اول کاری گفتم چون دیشب یوسف گف چرا وسط داستان نوشتی..من چقد حرف گوش کنم خخخخ...خیلی خوب...بازم از بیشه پوران...خوب..باید تلافی کار صادق اینا رو درمیاوردم..نمیدونستم چیکار کنم...ولی یه اتفاقی افتاد که ازش بهترین استفاده رو کردم...حرف این بود که پسرای فامیل میخواستیم بریم جنگل بیشه پوران رو ببینیم...ولی آدرسشو نمیدونستیم منم عین فنر از جاپریدم گفتم ...من میرم آدرس میپرسم میام...حالا بهترین وقت بود ازین خنگ و خولا انتقامی سخت بازستانم ....رفتم پرسیدم از یه مغازه دار که باهام دوس شده بود چون هرروز ازش همه چی میگرفتم...هله هوله جات منظورمه...بهم میگفت..شیخ هانی..حالا چرا شیخ هانی..والله خودمم نمیدونم...آدرسه خیلی سرراست بود...از کنار ریل که پایین میرفتی میرسیدی به غسال خونه دهکده...دور از جونتون دورازجونتون دورازجونتون هزار سال عمرتون....بعدش اونجا رو میپیچیدی سمت چپ...بعدش یه راه باریکه ای بود حدود نیم ساعت میرفتی میرسیدی جنگل...اومدم بهشون گفتم که من آدرسو پرسیدم ..بریم...خوب نهار بردیم و راه افتادیم تارسیدیم اونجا که اسمشو نمیارم...بعد پیچیدم سمت چپ...یه مقدار راه رفتیم حدود پنج دقیقه ...حالا وقت اجرای نقشه بود...چیکار کردم؟...خیلی سادس...اونقد پیچ و پیچی کردم مسیرو که خدا بگه بسته....مثلا یه صخره رو دور میزدم حدود پنج بار دورش میچرخیدم ولی بااحتیاط که تابلو نشه...ولی چندبار داداش جان مانی شک میکرد میگفت...نمیدونم چرا بعضی جاها برام آشناس.....هههه..اخه هر مسیر رو حدود ده بار دورشون میدادم....خودم هم دیگه خسته شده بودم....حالا قسمت سوم نقشه...از داداش جان صادق خواهش کردم منو بگیره کولش چون خسته شده بودم....اونم کارش به من گیر بود ..قبول کرد...مانی تعجب کرده بود چون معمولا اینجور مواقع من سوار مانی میشدم...ولی اینبار باید از صادق خرسواری میگرفتم...چه مرکب رهواری هم بود لاکردار..خلاصه مسیر جنگل رو حدود پنج ساعت طول دادم ولی همش چشمم به اون راه باریکه بود تا یه بار جدی جدی گم نشیم....رسیدیم بالاخره...درختایی داشت که صاف و یه دس رفته بودن بالا عین تیرچراغبرق...خیلی جای باصفایی بود...آب خنک از یه چشمه میومد بیرون ...از اب بارون تمیزتر..چون دیگه از دل زمین بیرون اومده بود...سرد و سبک...نهار خوردیم جاتون خالی...توسروکله همدیگه زدیم...تا دیگه موقه برگشتن...بازم همون بلا رو سرشون اوردم...بازم همش از صادق کولی میگرفتم...خیلی خوب بود...ولی خدایی اونجا خیلی جای رویایی بود...یه رویای بی پایان بود...اصلا دلم نمیخواست تموم بشه...خوب...وقتی رسیدیم چادر همشون عین جنازه پخش زمین شدن شام هم نخوردن...از بس من این بدبختا رو دورخودشون چرخونده بودم...فردا شد..قرار شد اینبار با خانواده هامون بریم جنگل...بازم من راهنما بودم....خوب...خیلی قشنگ و ترتمیز خانواده هامونو از همون مسیر بردم...همون مسیر درست که نیم ساعت بیشتر نبود...هیچکدوم پسرا نیومدن چون نمیخواستن باز به نابودی کشیده بشن..خوب..عصرشد برگشتیم...هنوز پای بچه ها درد میکرد..هنوز حالشون طبیعی نشده بود...موقعی فهمیدن من چه بلایی سرشون اوردم که عمو اینا براشون از راحت بودن مسیر و زیبا بودن جنگل تعریف کردن...البته پرنسس پدیا هم یه چوغولیایی کرد چون براش بلایی که سربچه ها اورده بودم تعریف کرده بودم....من به این نتیجه رسیدم که ادم توی زندگی باید خرباشه..اونم خرنفهم نه خر الکی....و.....ایستاده بود خیره در خورشید پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت...........هانی هستم.................مرسی
سلام دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...خیلی خوب...بازم از بیشه پوران میخام براتون بگم...بگم که خیلی سربسر این و اون میزاشتم و اذیت میکردم...خلاصه ول کن معامله هم نبودم...نه حرف گرگ رو گوش میکردم نه حرف گله رو...یه روز صبح بود ..حدودای ده صبح بود دیدم داداش جان مانی و چندتا دیگه از پسرای فامیل دارن درباره یه چیزی با هم پچ پچ میکنن...منم مردم از فضولی اونلحظه ولی اونا هی ازم میخاستن برم اونور منم بدتر خودمو میچسبوندم که حرفاشونو بشنوم..پیله شده بودم اساسی...تااینکه منوهم توی جمع عجیب غریب خودشون راه دادن...حالا صحبت چی بود...صحبت از یه جادوگری بود که اطراف دهکده و کنار رودخونه زندگی میکرد...میگفتن هر کیو ببینه سه سوت همه زندگیشو میدونه انگار که باهاش زندگی کرده...خلاصه آدم عجیب و ترسناکیه...و بچه ها میخواستن برن پیشش تا از زندگیشون و آیندشون براشون خبر بده...ولی همه میترسیدن...خوب..اینجور مواقع تنها نیروی ویژه ای که به کار میاد به نظر شما کیه؟؟؟...آفرین درست فهمیدین...هانی...رفتیم سراغش حدود سه چهارتایی بودیم...مسیر یه خورده سخت بود ولی هیجان روبرو شدن با یه موجود عجیب غریب آدمو قدرت میداد..بالاخره رسیدیم به ..معبد خورشید...معبدخورشید یه جایی بود که اون آقای فوق بشری زندگی میکرد...یه ساختمون مخروبه سنگی بود که نصفش توی آب بود و یه سکوی بلند وسط رودخونه داشت که جادوگره روی اون نشسته بود داشت تمرکز میگرفت ظاهرا....خوب...باید از توی آب رد میشدم میرفتم پیشش تا باش حرف بزنم...خواستم لباسامو دربیارم بپرم توی آب که دوستان گفتن (((نه اینجوری جادوگر ناراحت میشه باید بالباس شناکنی بری طرفش)))منم ..باشه..همینجوری بالباس زدم به آب...رفتم پیشش...پشتش طرفم بود..عین مرتاضا نشسته بود...لباسش یه ردای بلند بود از جنسی شبیه گونی نخی قدیمی...فک کنم دیده باشین...توی شهرماهنوز هست....اونجا یه سکوی بلند توی آب بود که جا برای ده نفر براحتی بود...وسط رودخونه...بعد نشستم پشت سر جادوگر و گفتم (سلامن علیکم حاجی عمو)....یه کم موند و گفت(درود بر تو ای هانی)...وای ..اسممو میدونست...درومد ادامه داد(درموردت از اجنه و شیاطین شنیدم بین پلیدیها شخص محبوبی هستی)...وا...من؟؟؟....بعد ادامه داد...(بی نهایت شلوغ و اعصاب خردکنی)..منم گفتم(خو حاجی عمو اونا هی سربسرم میزارن)..جادوگر عصبانی شد گفت(خاموش...بخاطر این اعمالت برای تو زندگی شومی درنظرگرفته شده و مرگ دردناکی تو تکه تکه خواهی شد و گوشت تنت را ماران صحرا خواهندخورد)...قلبم داشت وامیستاد...گفتمش(ولی..)..نزاشت ضر بزنم گفت(خاموش...تو پسرگستاخی هستی و احترامی برای اطرافیانت قائل نمیشوی زبان درازی هم داری)..منم گفتم(خیلی خوب خیلی خوب..حاجی عمو چیکار کنم تا خوب بشم من از شیاطین میترسم با مارای صحرا)...جادوگر صداش گرفته بود و حالت نجوایی حرف میزد مثل کسی که گلوش گرفته باشه گفت(از همینجا شروع کن ...احترام اقوامت را داشته باش و باآنها مهربان باش و روی حرفشان حرف نزن..از گناهانت توبه کن...تا نفرین از روی تو برداشته شود)...خلاصه چندتا چیز خصوصی دیگه از زندگیمو گفت و قبول کردم که یارو گردنش توی این مسائل کلفته اندازه گردن گراز....ترسیده بودم ..یعنی من آدم بدی هستم...ولی باید خودمو اصلاح میکردم...خلاصه زدم به آب و رفتم پیش بچه ها ..اونام هی میگفتن چی شد بگو بگو .منم گفتمشون بعدا میگم براتون...خیلی توی فکر رفته بودم...توی راه با بچه ها خیلی بااحترام رفتار میکردم و عزیزم جونمشون میکردم...همش سرم پایین بود و یادخداپیغمبر بودم...لباسامم خیس بودن رسیدیم چادر رفتم توی چادر که لباس عوض کنم ...درجاخشکم زد ...جادوگر توی چادر بود...واااااای...یعنی تا این حد جادوگره؟؟...سرش پایین بود همون ردا سرش بود یه قابلمه هم دستش بود هی تق...تق...بافاصله میزدتوی قابلمه بادستش...یه چیزایی هم شبیه ورد میخوند...راستی ادامه مطلب فراموش نشه...خوب...داشتم سکته ناقص میزدم...یوهو بچه ها از پشت سرهلم دادن سمت جادوگر بعدش جادوگر بلند شد رداشو پرت کرد یه گوشه با یه شورت شنای قرمز شروع کرد به بندری خوندن و رقصیدن و آهنگ بندری زدن باقابلمه...جادوگر دیونه نبود...فقط جادوگر داداش جان صادق بود...بعد همه هم شروع کردن بندری رقصیدن و خندیدن به من...خوب...منم چیکار باهاس میکردم...منم باشون رقصیدم دیگه...ولی تااعماق عمقم از شدت سرکار رفتگی جزغاله شده بود...خیلی بهم خندیدن...بچه ها اعتقاد به متافیزیک یا همون جن و پری و روح و جادو توی وجود همه آدما هست...هرکی میگه اعتقاد نداره مذخرف میگه اون از بقیه بیشتر اعتقاد داره...ولی بچه هاجون...بعضیا ازین روش برای فریب دادن و سواستفاده کردن از آدما استفاده میکنن ..پس به هر رمالی اعتماد نکنین..نمیگم متافیزیک دروغه ..میگم نودونه و نه هزارم و نه صدم کسایی که همچین ادعایی دارن چرت و پرت میگن ..میخان از دیگران سواستفاده کنن...کلاهبردارن...و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید....پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت........................هانی هستم......................مرسی
سلام دوستای گلم..عزیزای خوشکلم...خوب...خاطره قبلی رو خوندین؟؟..حالا اینو بخونین...رفته بودیم ..بیشه پوران..یه جای خیلی قشنگ توی استان لرستان..با قطار پنج یا شیش ساعت راهه..قطارایی که از جنگ جهانی دوم هنوز کار میکنه...البته اکسپرس هم هست ولی چون توی بیشه توقف نداره مجبوریم با قطار محلی بریم...خوب... خانواده ما با عمه جان با اونیکی عموجان...سه خانواده بودیم...البته خاطرات توی بیشه پوران رو بعدا میگم...ولی ..اینو که میخام بگم..مال برگشتنه ..پس با هم برگردیم از بیشه پوران...سوار قطار محلی...خوب...یه پسرعمو دارم تقریبا همسن داداش جان مانی خودمه..صادق اسمشه...این صادق خیلی آدم شوخ و بامزه ایه ولی خوب...یه کم شیطونه...حالا ازین صادق کم کم براتون میگم که چه اعجوبه ایه ایشون...خوب...توی بیشه که بودیم صادق خیلی سربسر من میزاشت و خلاصه ضدحال میزد و اذیت میکرد...منم هرچی سعی میکردم حالشو بگیرم نمیشد...یا میفهمید یا خدا بش رحم میکرد..خوب...سوار قطار محلی بیشه بودیم توی راه برگشتن...این داداش جان صادق یه مشکلی که داره اینه که توی ماشین یا قطار مخصوصا قطار بیشه حالش بد میشه و حالت دریازدگی بهش دس میده...موقه برگشتن هم گلاب به روتون اضحال گرفته بود داشت میترکید.....کوپه ها هم شولوغ بود خیییییلی نمیشد از کوپه بیرون بریم...خلاصه داشت میمرد..مخزنش پر شده بود...به سختی داشت جولو خودشو میگرفت...بهم گفت(هانی جون..)..گفتمش(جونم داداشی)..گفت(میتونی بری ببینی دسشویی در چه حاله دارم میمیرم)..منم پاشدم رفتم ببینم دسشویی جریانش چیه...توی کوپه خودمون یه دونه بود...درشو باز کردم..اوضاعش روبراه بود...یه فکری به ذهنم رسید...زود یه ماژیک از توی کوله پرنسس پدیا که قربونش برم عین فرشته ها خوابیده بود برداشتم...رفتم سمت دسشویی..رو درش خیلی درشت خوانا نوشتم((دستشویی خراب است ))...بعدش اومدم به داداش جان صادق اطلاع رسانی کردم..اولش باورش نمیشد ولی پاشد رفت با چشای خودش دید..خلاصه ناامیدی از چشماش میریخت...بیچاره داشت نفله میشد...هی میپیچید به خودش ...قیافش شبیه طاعون زده ها شده بود...حدود دوساعت بیشتر توی این حالت بود گفت که دیگه نمیتونه تحمل کنه باید خودشو نجات ازین وضعیت...کلی هم به خودش فوش داد....منم دلم براش سوخت و گفتم دیگه بستشه...دوباره رفتم با ماژیک نوشته روی دسشویی رو تغییر دادم((دستشویی خراب نیست))..بعدش رفتم سراغ داداش صادق و گفتمش (صادق جان دو تا مامور اومدن دسشویی رو تعمیر کردن میتونی بری)...صادق دوتا بال دراورد رفت سمت دسشویی...صدای انفجارشو شنیدم...بعدش اومد بیرون و دوباره نوشته روی در دسشویی رو خوند....و اونموقه دستخط خرچنگ قورباقه معروف منو شناخت...هیچی دیگه.. همش دنبال یه فرصتی میگشت تا نابودم کنه...ناجور بهم می نگریست...منم خودمو میزدم به نفهمی و از جفت داداش جان مانی تکون نمیخوردم....قطار هم حرکت میکرد..هی میگفت..((((تتق تتق ....تتق تتق هووووووووووو)))به این نتیجه رسیدم که آدم توی زندگی باید خر باشه..اونم خر نفهم نه خر الکی...و....ادامه مطلب زدم براتون چنتا از عکسای بیشه پوران...ولی از نت گرفتم چون بیشه زیبای پوران شهرت جهانی داره..مخصوصا آبشارش......و..ایستاده بود همچنان خیره در خورشید..پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت...............هانی هستم.....................مرسی
سلام دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...خیلی خوب...عموجان یکی از باغارو مثل هرسال اجاره داده بود...چون نگهداری از همشون باهم خیلی سخته بهتره اجاره داده بشن...خوب...کارای اجاره و اینا و محضر و اینجور کاغذبازیا که خودتون بهتر از من میدونین تموم شده بود..ولی آقای اجاره کننده هنوز پای اجاره نامه رو انگشت و امضا نزده بود...نیومده بود هم که امضا بزنه...چون پسرش مریض بود..خوب...عموجان هم برای اینکه تاریخ محضری بهم نخوره مجبور شد اجاره نامه رو ببره دم خونه اقاهه که کارای نهایی انجام بشه...خونشون هم توی یکی از شهرکهای اطراف شهرمون بود..یعنی باید شهرک رو رد میکردی چند کیلومتر بعدش یه روستا بود که خونه آقاهه اونجا بود...عموجان نمیخواست تنها بره مانی هم که طبق معمول معلوم نبود کدوم گوریه..خلاصه..قرار شد من با عموجان برم...منم که جان بر کف...خخخخخخ...رفتیم...رفتیم...رسیدیم به شهرک...اونم رد کردیم...ظهر بود...توی یه جاده خاکی داشتیم میرفتیم...گلاب به روتون دسشویی داشتم شدید به هیچ عنوان هم حاضر نبودم توی یه فضای باز نقاب از چهره این تن خاکی بردارم..خخخخخ..چی گفتم من....خلاصه...همینجور که داشتیم میرفتیم از دور توی جاده خاکی یعنی بغل جاده خاکی وسط بیابون نسبتا برهوت سر یه پیچ یه بوته خودرو بود که میشد توش خودمو راحت کنم زندگی دوباره قشنگ بشه...همینجور جر میخوردم توخودم..ادرارم دیگه میخواست از حلقم بیاد بیرون..اینقد شرایط وخیم بود..بلا ازتون دور باشه...یه چیزی هم بود...بغل اون بوته بزرگ خودرو کنار جاده خاکی یه تابلوئه (توقف مطلقا ممنوع)..هم بود..عجیب بود ولی اهمیتی نداشت...آخه اینجا تا بیست کیلومتری هیچ جنبنده ای نبود..بی خیال...عموجان کنار تابلو توقف ممنوع ترمز کرد گف...برو زود باش ....ولی میدونین چی شد....الان میگم...از توی بوته ..قیچ قیچ قیچ...یه پلیس راهنمایی رانندگی اومد بیرون...برگه جریمه دستش...وایساد روبرو ماشین..بعد شماره ماشین رو نوشت...همونجا برگه جریمه رو خیلی با احترام تقدیم عموجان کرد...بعدش دوباره قیچ قیچ قیچ ..رفت توی بوته...من و عموجان تا چند دقیقه همینجور هاج و واج اینور اونور رو نگاه میکردیم...چی بود؟؟...چی شد؟؟؟..من کیم؟؟..تو چته؟؟؟...دو علامت تعجب گنده هم ایجاد شد رو کله جفتمون....عموجان گفت(تااونجا که یادمه دسشویی داشتی)...منم گفتم(خونه آقاهه دسشویی داره؟؟)..گفت(آره فک کنم)...منم گفتم(اونجا میرم دسشویی..اینجا یه جوریه..من میترسم)...اصلا دسشویی یادم رفته بود...خلاصه رفتیم و تموم شد...یعنی پلیس آهنی اندازه اون آقا پلیسه نمیتونه وظیفه شناس باشه...آخه اونجا..توی اون بیابونی...هنوز نمیتونم باورکنم...اگه من بودم شک نکنین ترک پست میکردم...بخدا...بچه ها پلیسها ممکنه یه کم خشک و مقرراتی و سخت گیر به نظر بیان ولی شک نکنین هرکاری میکنن بخاطر ما و بخاطر وظیفه و از همه مهمتر بخاطر وجدانشونه...من همیشه برای پلیس های عزیز احترام خاصی قائلم...خوب ادامه مطلب چندتا عکس از رباتهای ضدپلیس آهنی زدم...من این مدل رباتها رو بیشتر از خود روبوکاپ دوس دارم...دلم میخاد یه دونه داشته باشم...خیلی نازن شبیه اردک راه میرن....و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید ...پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.................هانی هستم.....................مرسی
سلام دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...خوب..بچه ها یکی از باغامون که تقریبا پاتوق خونوادگیمونه و محل تاخت و تاز مانی هم هست ...داداش جان مانی هم از بس پرنده شکار کرده با تفنگ ساچمه ای و غیره دیگه اون باغ برای پرنده ها یه منطقه پرواز ممنوع محسوب میشه...این مانی به صغیروکبیر پرنده ها رحم نمیکنه...خلاصه...یه بار من با مانی با یکی از دوستای مانی که گله دار هستش داشتیم توی باغ قدم میزدیم ...چون اون دوست مانی که از عشایر هم هست..گله خودشو بااجازه عمومش ناصر آورده بود توی باغ تا علفای اضافی باغ رو بچرن...خوب..همینجور داشتیم سه تایی قدم میزدیم که ویژژژژژژ..یه چیزی عین برق از جولومون رد شد...فک کنم کبوتر بود...بعدش دوباره ویژژژ یه چیز دیگه دنبالش رفت.. خیلی سریع اتفاق افتاد ...بعدش ضرت صدای برخوردی اومد...مام همینجور تعجب زده...رفتیم سمت صدا دیدیم ..بله...یه شاهین خاکستری با مغز رفته توی دیوار باغ ظاهرا مرده...آره...شاهین داشته کبوترودنبال میکرده بعدش کبوتر بخاطر جثه کوچیکش خودش از دیوار دورکرده و تغییر مسیر داده ولی شاهین که تعقیبش میکرده چون چشمش به کبوتر بود فرصت نکرده خودشو از دیوار نجات بده...رفتیم بالا سرش...مرده بود...بعدش دوست مانی گفت(این اگه زنده بود شصت ملیون به بالا میخردینش)..مانی هم کافیه براش اسم پول بیاری کوه رو جابجا میکنه ...مانی گفت(جسدش چی؟...اونم قیمت داره؟)...دوست مانی گفت(آره..پولدارا برای تاکسی درمی میخرن...یه پنج شیش ملیونی میخرن)...مانی هم با نهایت احترام جسد شاهین رو بلند کرد گذاشت توی یکی از اتاقای باغ....خیلی دلم واسه شاهین خاکستری میسوخت..حتما جوجه داشته که منتظرش بودن...وای خدا...ولی خوب دیگه مرده بود...مانی و دوستش رفتن توی اتاق دیگه و من موندم پیش سگهام...همینجوری داشتم پس گردنی میزدمشون که یه فکری به نظرم رسید...گفتم برم دو تا پر گنده از شاهین مرحوم بکنم واسه من و زاگرس...رفتم توی اتاق...شاهین جسدش روی زمین پخش بود...خیلی دلم گرفت...برای خودش نه..برای جوجه هاش..خودش بره گم شه...خلاصه..رفتم از دمش دو تا بال کندم...گذاشتمشون پشت سرم ...گفتم واسه سارا و آریا آرین و پدیا هم پر دربیارم...برگشتم...وای ..وای وای وای...شاهین قشنگ عین آندرتیکر هست میزننش میفته زمین بعد عین جن بلند میشه میشینه قیافش شبیه سگی میشه انگار نه انگار اندازه خری کتک خورده...شاهین بلند شده بود داشت نگام میکرد...فک کنم از پراش کنده بودم شوک بهش وارد شده بود به هوش اومده بود...خییییییییییلی ترسیدم...رفتم عقب چسبوندم خودمو به دیوار...هی میگفتم (دخیل یا حضرت سلیمان)...شاهین چند قدم اومد طرفم...با ترس گفتمش(بخدا فقط دو تا پر ازت کندم واسه یادگاری)...خیلی عصبانی داشت نگام میکرد...دیدین که کلشونو یه وری میکنن با یه چشم نیگا میکنن...وای...ترسیده بودم...میتونست تیکه تیکم کنه...فقط میدونستم نباید بهش حمله کنم...اصلا تکون نمیخوردم...بهش گفتم(من کاری باهات ندارم فقط اجازه بده در و واست باز کنم برو پیش بچه هات)...اینو که گفتم یه کم موند...فک کنم فهمیده بود چی میگم..شاید البته...بعدش رفت کنار...منم رفتم سمت در یواش بازش کردم...اومد سمت در موند منم چشمامو بستم دستامو گذاشتم روی صورتم....بعدش صدای بال زدنشو شنیدم...بعدش چشامو باز کردم...رفته بود...دوئیدم سمت دسشویی گلاب به روتون..اخه ترسیده بودم دیگه...این چیزا طبیعیه...بعدش رفتم سمت سگها و خودمو عادی نشون دادم...مانی و دوستش خیلی اعصابشون خراب بود بخاطر از دست دادن چندملیون پول...ولی من تابلو نکردم چون کتک توش بود...ولی مانی تا چند روز چپ چپ نیگام میکرد...شک کرده بود...به درک....من به این نتیجه رسیدم که ادم توی زندگی باید خر باشه...اونم خرنفهم نه خر الکی...ادامه مطلب یادتون نره....و...ایستاده بود همچنان خیره ر خورشید...پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.......هانی هستم...............................مرسی
سلام به دوستای گلم..عزیزای خوشکلم...خوب...ازین خاطره چیز زیادی یادم نیست بااینکه بارهاوبارها مرورش میکنم...تقریبامال چهارسالگیمه....با بهترین پدردنیا رفته بودیم بیرون میگن سیزده بدر بوده...یه باغ رفته بودیم که اطرافش یه خورده بیابونی بوده...یادمه با پدرجان و بقیه رفتیم توی صحرای اون اطراف گردش کنیم....بعدش من داشتم شلوغ کاری میکردمه که چشمم به یه مارمولک گنده میفته...مارمولکه خوب یادمه...نه ازین مارمولک کثیفا که توی خونه ها ازشون روئیت میشه...نه....نه...یه جور مارمولک گنده که کثیف نیستن یه چی تو مایه های آفتاب پرست...شبیه دایناسور....بعدش من دنبال مارمولکه کردم اونم روی دوپاش وایساد فرار کرد...میدوئید عین آدما...منم هی دنبالش میکردم...بعدش مارمولکه دید فایده نداره من بی خیالش نمیشم....ترمز دستی رو کشید برگشت طرفم...دهنشو اندازه دروازه باز کرد خیییییلی ترسناک بود...توی حلقش قرمزجگری بود...یادمه...بعددنبالم کرد..منم فرار کردم....اینبار من بودم که روی دوپام میدوئیدم عین مارمولکا....بعدش همه از دیدن این صحنه خندشون گرفته...اصلا اتفاقای خنده دار از بچگی مثل یه نفرین دنبالمه....تقریبا هرروز برام اتفاقای خنده داری میفته....میگن دوئیدم دوئیدم رفتم بغل پدرجان...مارمولکه هم وایساده تماشامون...نمیخاسته بره...بعدش رفته بالای یه درخت مونده تماشامون کسی کاری باش نداشته...بعدش هی من رفتم صداش کردم از پایین درخت اونم یواش اومده پایین منم فرار کردمه رفتم بغل پدرجان...دوباره رفته بالای درخت..بازمنم رفتم صداش کردم باز اومده پایین باز من فرار کردم...میگن همش حواسم به مارمولکه بوده اونروز مارمولکم انگار بیکار بوده تا ما نرفتیم اونم نرفته....قیافه مارمولکه خوب یادمه.....
یوسف درمورد اونایی که بهمون هرچی دلشون میخاد میگن خیلی فکر کردم...بدترین مجازات و شکنجه رو براشون درنظر گرفتم....چه مجازاتی؟؟؟...خیلی سادس...میسپرمشون به وجدانشون.........خوب بچه ها...ادامه مطلب پوستر زدم....و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید....پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.............هانی هستم..........مرسی
سلام به دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...یه جیپ با سرعت بالا و به صورت دیوانه واری داشت صبح کله سحر در سطح شهر حرکت میکرد...هوارومیشکافت و میرفت...از چارراها باتمام سرعت رد میشد...همینجوری گاز میداد واس خودش عین وحشیا...یه جوون گردن کلفت خلافکار هم رانندش بود...جوون چشاش دو کاسه خون...بصورت جنون امیزی رانندگی میکرد...صدای موسیقی لاله زاری..همون جاهلی...هم توی جیپ برپا بود...یه رقاصخونه متحرک بود کلا...بعدش توی یه خیابون فرعی جوون وحشی قصه ما کنترل ماشین از دستش خارج میشه و ضرت میره عین گاو میزنه به دیوار یه خونه...دیوار بیچاره چیکار کنه ..خراب میشه خو...میریزه روی ماشین...بعد جوون وحشی قصه ما چشمش به یه خونواده میفته که خواب بودن...خونواده با ترس از خواب میپرن وبیدار میشن....جوون وحشی کلا میرینه توی کانون گرم خونوادشون...دو سه تا پسر کوچولو با چندین تا دختر دم بخت با مامانشون...همشونم با لباسای زیر که معمولا توی خونه میپوشن بودن...باباشونم خیرسرش داشته ریششو با تیغ میزده توی حیاط که اونم با ریش نصفه کاره میاد ببینه چه خبره...همه دختر پسرا وحشت زده میشن و گریه میکنن..بجز یه دختر که خیلیم خوشکل بوده...اون دختره از زیر تشکش یه چوبدست گنده در میاره و توی هوا میچرخونه و به ماشین جیپ مهاجم حمله میکنه و به شیشه ها و چراغا و بدنه ماشین ضربه میزنه...جوون وحشی قصه ما مثل سگ میترسه و جرئت نمیکنه از ماشین پیاده شه...جوونی که کل شهر از اسمش وحشت داشتن از یه دختر میترسه...ولی یه چیزی...وای وای وای...جوون وحشی قصه ما یه دل نه صد دل عاشق اون دختره میشه...و...همونجا...همونلحظه...اونو از بابای دختره که ریششم نصفه کاره مونده خاستگاری میکنه...باباهه میگه..(تو هم یه دیونه ای عین خودم..منم وقتی همسن تو بودم با اسب رفتم داخل خونه پدرزنم و خر شدم و دختر رو از باباش خاستگاری کردم...دو تا تیر هوایی هم شلیک کردم...باشه...قبوله...هروقت دیوار رو خودت تنهایی تعمیر کردی عین روز اولش شد..بیا خاستگاری دخترم...دخترم گوه میخوره مخالفت کنه)...عموجان هنوز ماشین جیپ عتیقه رو داره...توی پارکینگه....هنوزم شیشه ها وچراغاش شکسته و روی بدنه ماشین پر از جای ضربه چوبدسته...بعضی وقتا روشنش میکنه که باطریش نخوابه...زنعموجان هم هنوز اون چوبدست معروفو داره همیشه هم ازش مواظبت میکنه...عموجان خیلی دوست دارم...زنعموجان خیلی دوست دارم....دوتاییتونو خیییییییییلی دوس دارم.....تا همیشه ...تا همیشه....تا ابد....خوب بچه ها یه پوستر پسران زدم براتون ادامه مطلب....و....ایستاده بود همچنان خیره در خورشید پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت................هانی هستم............................مرسی
گوشیو برداشتم زنگ زدم...نه سلامی نه علیکی...(هی مانی هر جهنمی هستی برگشتنی یه ایکس باکس عین مال خودم میگیری میای نگرفتی خونه نیای)....اونم گفت(چشم سرورم امر امر شماس)..گفتمش(معلومه که امر امر ماس)بعدش گفت(اجنبی فقط بگو چی شده باز)...گفتمش(اومدی میگم برات فقط یه جوری بیارش تو اتاقم که پدیا نفهمه وگرنه کشتمت)...ضرت گوشیو قط کردم....
سلام به دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...یه مدتی بود وقتی ایکس باکس روشن میکردم دیر بازی رو می اورد ولی مشکلی توی خوندن و اجرای بازی نداشت...برام مهم نبود...ولی برای پرنسس پدیا مهم بود..هی ازم میپرسید...چرا این دیر بازی میاره؟...منم همش میگفتم..فک کنم خاک رفته داخلش باید تمیز بشه....ولی حوصله نداشتم بدمش سرویسش کنن...به جان خودم همین امروز که از مدرسه برگشتم باهزار امیدو ارزو رفتم سراغ ایکس باکس...اولش یه کم تعجب کردم...آخه تمیز بود ظاهرش...خوب...گفتم شاید مامان خاله نسا دستمالش کشیده...روشن کردم ولی روشن نمیشد...سیماشو..همه جاشو چک کردم ولی روشن نمیشد...وا...چرا؟؟؟؟؟؟....سردرگم بودم...دیدم پرنسس پدیا بالاسرمه..گفت(هانی بیشعور ایسک باسکو تمیز کردم منکه مثل تو شلخته نیستم)منم شاخ درآوردم...(چطوری تمیزش کردی گربه؟؟؟)...گفت(شستمش)...گفتمش(بازم چطوری؟)...بعد باافتخارگفت(بردمش تو حموم..ازتوی سوراخاش رخشویی ریختم داخلش بعدشم شیلنگ آب گرفتم توش تا خوبه خوب تمیز شد چندبارم زدمش زمین تا آشقالاش دربیاد)منو میگی...بیهوش شدم از خنده...بعد دلخور شد گفت(چرامیخندی گاو؟؟؟)...گفتمش(باید بزاریمش آفتاب تا خوب خشک شه اینجوری روشن نمیشه هنوز یه ذره آب داخلشه قربونت بره هانی)...اونم گفت (باشه)...آی قربونش برم...آی قربونش برم...یعنی کدبانو که میگن به این میگن...لنگه نداره..تکه...یه دونس...یه پوستر پسران زدم ادامه مطلب...خوبه بدک نیست بنظرم......من به این نتیجه رسیدم که ادم توی زندگی باید خر باشه اونم خرنفهم نه خر الکی.....و...ایستاده بود همچنان خیره در خورشید.....پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.................هانی هستم.............................مرسی
سلام به دوستای گلم..عزیزای خوشکلم...یادمه یه روز عصر بود منم شکرخدا داشت یه کم خواب میومد توچشمام...همینجوری داشتم سعی میکردم یه کوچولو بخوابم که..گوشی ضرت زنگ زد...نگاکردم ..داداش جان مانی بود....محلش نزاشتم...بازم زنگ زد...ول کن نبود کثافت...خوب...گوشی رو جواب دادم...(هان چیه؟؟؟)...جواب داد...(اجنبی میگم اس برده یا پس؟؟؟)...یعنی استقلال برده یا پرسپولیس؟...منم که بازی رو ندیده بودم....همینجوری یه چی پروندم....گفتم(پرسی برده)...آخه میدونین بچه ها...منو داداش جان مانی یکی از تفریحات سالممون اینه که وایمیستیم ببینیم استقلال میبره یا پرسپولیس...اگه استقلال برد..درجااستقلالی میشیم و پرچم استقلال میبندیم به ماشین مانی و یه لنگ قرمز سوراخ سوراخ میبندیم عقب ماشین جوری که روی زمین کشیده بشه....میزنیم بیرون و بوق بوق و سروصدا و اینا...وقتی هم که پرسپولیس میبره فوری پرسپولیسی میشیم و پرچم پرسپولیس میزنیم به ماشین...من شخصا یه تابلوی 6-0گنده دارم که باخودم میبرمبیرون...بعدشم دوسه تاآفتابه ابی سوراخ سوراخ داریم که میبندیم عقب ماشین داداش جان مانی جوری که روی زمین کشیده بشه...و...خلاصه خیلی خوش میگذره...خلاصه مانی باغ بود با دوستاش ...منم اونروز حوصله نداشتم باشون برم بیرون فک نکنم هم منو همراهشون میبردن...خلاصه ازم تشکر کردو قطع کردگوشیو...آقاگذشت...شب مانی اومد خونه...از کلش آتیش بیرون میزد از عصبانیت...ماشینش انگار باگوجه فرنگی بمبارون شده بود...چندجاشم ضربه خورده بود...شیشه عقبشم همش ترک برداشته بود...جای سنگ بودن...برخوردسنگ...بگوچی شده بود...هههههه....استقلال برده بود...پرسپولیس باخته بود...مانی وچندتااز دوستاشم منتظر بودن ببینن کی میبره تا بزنن بیرون و ادااصول دربیارن...خوب...اگه تیمت باخته باشه و بری درسطح شهر و ادای پیروزمندانه دربیاری...اولاکه همه بهت میخندن دوما اگه گیر بیفتی وسط طرفدارای تیم مقابل...باید هرچی دعابلدی بخونی...منکه برام بردوباخت مهم نیست بازی زیبا وتماشاگرپسندانه برام مهمه....مخصوصا وقتی اعضای دو تیم بصورت دسته جمعی دعواشون میشه...به هیچ عنوان حاضرنبودم دروباز کنم چون حتماکتک توش بود...مانی پشت در بودوفقط داد میزد(بیابیرون میخام بزنمت)....یه پوسترپسران زدم ادامه مطلب برای شماکه دوستتون دارم....من به این نتیجه رسیدم که ادم توی زندگی باید خر باشه..اونم خرنفهم نه خر الکی.....و....ایستاده بود همچنان خیره درخورشید پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.......................هانی هستم................مرسی
سلام به دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...خوب...این داداش جان مانی من هر کثافتی که باشه موقع محرم...شخصیتش عوض میشه و میشه نوکر اقا...هرکاری میکنه بخاطر امام حسین...ولی خوب...اونقدام بااستعداد نیست ..ولی مثل من خیلی خجالتیه ههههه...خوب...یه بار گفت که میخاد امشب مداحی کنه واسه چلاب...chollab...همونکه عزادارای امام حسین دایره های حلقه حلقه میگیرن و هماهنگ با صدای مداح خم میشن سینه میزنن راست وامیستن سینه میزنن..قبول حق ایشالله...ما به این میگیم ..چلاب..نمیدونم شما بهش چی میگین...هرچی باشه قبول باشه...خیلی خوب...عموجان ازش پرسید (بلدی حالا مداحی کنی؟)..مانی با اراده ای بالا گف(آره خیلیم خوب بلدم)...خلاصه...شب شد...پارسال بود فک کنم...شب چهارم یا پنجم محرم...خوب...آقا ....این بانی مجلس از عزادارا خواست دوره وایسن تا چلاب بزنیم..منو زاگرس و بقیه هم بودیم..دوروبرای خونه خودمون بود...نسبتا هم شلوغ بود...خوب...بعدش بانی یا همون ریش سفید یا همون پیرغلام توی بلندگو اعلام کرد که ...(عزاداران عزیز الان اقای مانی فلانی مداح اهل بیت مجلس عزای مارو نورباران میکنن)...یه همچین چیزایی...خوب...مانی رفت میکروفن رو گرفت و شروع کرد..من به جای داداش جان مانی استرس داشتم...خلاصه شروع کرد به خوندن(باز این چه شورش است که در خلق عالمست...بازین چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است)...آقا...اینقد این مانی قشنگ و توی دستگاه میخوند که جماعت یکی یکی دوتا دوتا ..دستاشون رودلشون از خنده میرفتن کنار از توی حلقه چلاب...منم همش سعی میکردم جولوی خندمو بگیرم..امام حسین منو ببخشه...دست خودم نبود...مانی چشماشو بسته بود و رفته بود توی حس و داشت ملت رو مستفیظ میکرد...امیدوارم این مستفیظ رو درست نوشته باشم....بعدش آرین کنارم بود منم هی سعی میکردم جولوی خندمو بگیرم...پیش خودم میگفتم خوشبحال آرین که نمیخنده...برگشتم یه نگا به ارین کردم دیدم غش کرده از خنده...بعدش منم خندم ترکید...بعدش دوتایی رفتیم کنار و یه گوشه نشستیم خندیدیم ..هرکی بود میخندید به این خوندن داداش جان مانی...فک کنم این خوندن داداش جان مانی رو فقط خوده امام حسین ازش قبول کرده باشه اونم با ارفاق...ولی یه چیزی باعث شد خندم خشک بشه...زاگرس تنها کسی بود که مونده بود و داشت برای مداحی کردن مانی چلاب میزد...وقتی به صورتش دقت میکردم ...داشت گریه میکرد...زاگرس من خیلی ازت عقبم....خیلی....و....ایستاده بود همچنان خیره در خورشید...پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت...........هانی هستم........مرسی
سلام به دوستای گلم...عزیزای خوشکلم...خوب...یادمه عصر بود...رفته بودم سوپری سرکوچمون که بستنی نوشابه بگیرم بزنم تو رگ...بستنی نوشابه چیه؟؟؟...الان میگم...نوشابه زرد رو توی یه لیوانی چیزی..هرچی..میریزی بعد بستنی میریزی توش...بعد همش میزنی یه کم که مایع شد بقیه نوشابه زرد رو بهش اضافه میکنی و بازم همش میزنی تا کاملا مخلوط بشه...ولی یادتون باشه فقط نوشابه زرد ..نوشابه مشکی جواب نمیده...خودم اینو اختراعش کردم..خیلی خوشمزس...خوب..درس اشپزی رو ولش...دم سوپری بودم و دیگه بستنی نوشابه رو گرفته بودم که سوپری درومد گفت(هانی لطفا به زنعموت بگو بیاد این حساب رو صاف کنه)...منم که عادت زنعموجان رو میدونم بکشیش قرضی چیزی نمیخره...بعدگفتمش(امکان نداره همچین چیزی ..مطمئنی عمو؟؟؟)...گفت(آقا مانی یه سری جنس خریده گفته بزن رو حساب مامانم...خودش میاد حساب میکنه)...بعدش مبلغ خیلی بالا بود...بعدش منم گفتم ..باشه...بعدش خط همراه دوم بام بود...شارژشم خیلی کم بود...منم زنگ زدم به زنعموجان...فقط چون شارژ گوشی کم بود...خواستم خیلی خلاصه و واضح بهش بگم که دقیق متوجه بشه و بیاد سوپری...زنعموگوشی رو جواب داد منم با صدای بلند دادزدمو خیلی خلاصه گفتم(پاشو بیا دم سوپری..زود)بعد تا شارژ تموم نشده گوشی رو قطع کردم...بعد یه چندتا مشتری دیگه هم اونجا بود منم رو به اونا وایساده بودم داشتم بستنی نوشابه رو مخلوط میکردم یا باکلاستر بگم..میکس..میکردم...خوب...بعد چند دقیقه دیدم مشتریا همشون فرار کردن...گفتم چشون بود اینا؟؟...برگشتم پشت سرم دیدم زنعموجان یه چوب گنده دستشه..نیمچه گرز بود...به زاویه 45درجه رو به زمین گرفته بودش...دیدین ساموراییای عزیز چطور شمشیراشونو میگیرن سمت زمین بعد به سمت دشمن حمله میکنن..همونجور گرفته بود...داشت میدوئید سمتمون...خواستم منم فرار کنم ولی خداوکیلی زیرزانوام شل شده بود..نتونستم فرار کنم...فکر کنم نیروی درونیه زنعموجان بدنمو قفل کرده بود...آقا این زنعمو رسید...چوبه رو هی تو هوا دور میداد...هی جیغ میزد(چی شدهههههه؟؟؟؟....بگووووووو....ننت بمیرههههههه داغت به دلم بمونههههههه)سوپری یه سینی گرفته بود عین یه سپر جولوش....درومدگفت(هیچی خانم فقط...آقا مانی یه کم خرید کرده گفته شما حساب میکنین..ولی قابلی نداره اصلا)...بعد زنعمو از خون هردومون گذشت و یه کم اروم شد گفت(چی؟..دوباره بگو ببینم)...بعد اینبار من براش توضیح دادم..بیچاره زنعمو نصف عمرشده بود...نشست زمین...دلم براش سوخت...دستاشو گذاشت رو سرش هی میگفت(تو بالاخره منو مرگ میدی اجنبی..من میمیرم از دست تو..چرااینجوری گفتی ننه مرده؟...مردم و زنده شدم گفتم چی شده خدا منو بکشه از دست تو یکی راحت بشم)...رفتم نشستم کنارش گفتمش(زنعموجان من تو را خیلی دوستت دارم..شارژم داشت تموم میشد گفتم واضح و خلاصه بگم که بیای)بعد ناگهان زنعمو جان عین یه اتشفشان آتش فشانید بلند شد دوباره هی چوبو دور میداد تو هوا...افتاد دنبالم...منم خوب معلومه فرار کردم...یه لحظه غفلت یا یه اشتباه کوچولو مساوی با نابودی هانی بود...ولی از بستنی نوشابه نگذشتم همینجور که فرار میکردم میخوردم ..البته نفهمیدم بستنی نوشابه کجام رفت...بیشترش ریخت به لباسم یا ریخت تو جیبام...ولی ارزششو داشت ..خیلی دوس دارم بستنی نوشابه رو....خییییییلی خوشمزس شمام امتحان کنید....من به این نتیجه رسیدم که ادم توی زندگی باید خر باشه اونم خرنفهم نه خر الکی....و...ایستاده بود همچنان ..خیره در خورشید ..پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت....راستی بچه ها اسطوره خوانندگی رو پیدا کردم..توی ادامه مطلبه...تا اخر ببینین..نبینین از دستتون رفته...حالا...هانی هستم.........مرسی
سلام به دوستای گلم ..عزیزای خوشکلم...خوب...عموجان توی اتاق کارش که طبقه بالاس چندتا..یعنی..چندین تا مجسمه کوچیک و بزرگ داره...یعنی داشت...حالا چرا داشت؟...الان میگم براتون..
خوب..جونم بگه براتون که..یه روز رفته بودم طبقه بالا توی اتاق عموجان سعی میکردم وارد سیستمش بشم...آخه پسورد داره..منم میمیرم واسه حکربازی...اصلنم بهم اجازه نمیده روشنش کنم..خیلی هم سعی کردم پسوردشو پیداکنم..نشد..هرچی شانسکی میزنم ضرت اشتباه از آب درمیاد...حوصلم سررفت..چشمم خورد به چوبدست گنده که همیشه..تو اتاق عموجانمه..میگن یادگار بابای بابابزرگ مرحوممه..کی بره اینهمه را رو...برشداشتم..و شروع کردم توی خیالم زدم دشمنا رو کشتم...همینجور که داشتم ضرت ضرت دشمن میکشتم و دیگه چیزی نمونده بود به کله گندشون برسم که بکشمش...یوهو ناغافلی شمشیرم یعنی چوبدسته..خورد به ستونی که پایه اصلی دکوراسیونی بود که مجسمه ها روش بودن..پایه رد شد...ولی دکوراسیون خراب نشد..فقط کج و کوله شد..مجسمه ها شروع کردن به ریختن منم سعی کردم بگیرمشون نتونستم..همشون خوردوخاک شیر شدن..فقط مجسمه گنده رو تونستم بگیرم..سنگین بود..مهره های کمرم نزدیک بود فلج اطفال بشه...بلندشدم دیدم وای دسته گل به اب دادم هفت رنگ...اصلا نمیشد کاریش کرد..من فقط پایه اصلی دکوراسیون رو برگردوندم سرجاش و همینطور مجسمه گنده رو..بعد چوبدست رو تکیه دادم به مجسمه...بعد دیگه رفتم تو اتاقم و تمرین یوگا کردم تا بدنم نرم باشه واسه کتکا..خوب..فردا شد..قبل از ظهر بود که صدای عموجان اومد که(هانی جان لطفا بیا بالا کارت دارم عزیزم)منم با ترس وتردید رفتم بالا..دیدم عموجان و زنعموجان عین یه جفت برج زهرمار دارن نیگام میکنن..منم یه نگاهی به مجسمه های نابود شده انداختم بعد عموجان گفت(توضیحی نداری بدی؟؟)..گفتم(چه توضیحی؟)عموگفت(درمورد این کاری که کردی)..منم گفتم(من نشکستم که)عموگفت(پس کی شکسته که؟)...منم گفتم(از مجسمه بزرگ بپرسید..اون شکسته..چوبم دست اونه)..عمو اولش متوجه نشد منظورم چیه ولی زنعموجان زود فهمید...جیغ زد(کافررررر...ادعای پیغمبری میکنی اجنبی؟؟..بت پرست خودتی و هفت جد آبادت)منم گفتم (به من چه..از مجسمه بزرگ بپرسید)..از رو نمیرفتم که ههههههه...عموجان یه نگاهی به من انداخت و گفت(فردا که با منجنیق پرتت کردیم تو آتیش..اونوقت توهین به پیغمبر خدا یادت میره)..ولی ناموسن من توهین نکرده بودم..فقط خواستم شبیه سازی کنم..فکر کردم جواب میده...خدامنو ببخشه..فرداچی شد؟؟؟...پرتم میکردن با منجنیق توی آتیش بهترم بود...از صب تا شب تو اتاق عموجان زندانی بودم مجبورم کرده بودن تیکه های مجسمه ها رو بهم بچسبونم...یه دونشم نتونستم درست کنم..البته فقط واسه تنبیه این دستور رو بهم داده بودن...مجسمه گندهه همش داشت چپ چپ نیگام میکرد...چوبدست هم دستش بود..خیلی دلم میخواست بزنم داغونش کنم...از هرچی مجسمه و بته بدم میاد...خوب کردم شکوندمشون..............و....ایستاده بود همچنان...خیره در خورشید...پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.....هانی هستم.......................مرسی
سلام به دوستای گلم....عزیزای خوشکلم...خوب...داشتم عین این گوشی ندیده ها با داداش جان مانی اسمس بازی میکردم...هم اسمس میدادم هم میگرفتم ..هم راه میرفتم....خوب...بعد همینجور که سرم توی گوشی بود...ضرت...سرم خورد به شاخه یه درخت...نمیدونم شایدم شاخه خورد به سرم...کلا من و طبیعت با هم نداریم..شوخی داریم با هم...بهرحال...داشتم ادامه اسمس میدادم...که داداش جان مانی اسمس داد..(عوضی آشغال خودتی مگه من چیکارت کردم؟؟)...بعد اسمس دادم..(چت شد یوهو؟تو که الان حالت خوب بود)...جواب داد(اسمس قبلی خودتو نگا کن ببین چی نوشتی نکبت)...وا...بعد وقتی برگشتم به اسمس قبلی خودم...دیدم نوشتم...(باشه حتما خودمو میرسونم آخ آشغال عوضی تقصیر تو بود)...منم با شما موافقم...موقعی که سرم خورد به شاخه درخت افکار درونیمو اسمس کردم........حواس نداریم که..اونوقت هی میگن درس بخون دکتر مهندس شو...والله.و....ایستاده بود همچنان خیره در خورشید........پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت.......هانی هستم..............مرسی
سلام به همگی...من رفته بودم ساندویچی..داشتم ساندویچ گاز میزدم...آخه تنبیه شده بودم...ازشام خبری نیست...داشتم به گند امروزم فکر میکردم...همه چی از صبح زود شروع شد...همه خواب بودن منم عین جغد بیدار...حوصلم سر رفته بود اومده بودم چایی درست کنم...ولی نمیتونستم اون گندی رو که زده بودم پاک کنم...آخه پاک شدنی نبود باید خاموشش میکردم...من فقط مونده بودم هاج و واج که عموجان از بوی سوختگی بیدار شده بود و اومده بود با کپسول خاموشش کرد...ولی گند زده بودم به همه چی ....کارخاصی نکرده بودم...فقط در کمال آرامش توی فلاکس آب ریخته بودم...بعد چایی ریخته بودم توش ..فلاکس رو گذاشته بودم روی آتیش...بعدش رفته بودم روبرو ساعت تا ده دیقه بگذره...بوی سوختگی...بعد گوممممممم...یه انفجار خفیف..بعد فسسسس..بعد شوررررر....بعد رفته بودم فقط نظاره گر حادثه یازده سپتامبر شدم....بدنه فلاکس آب شده بود شیشه فلاکس پودر شده بود...بعدشم بدنش آتیش گرفته بود....بعدش یه تنبیه کوچولو افتادم...نهار توی اتاقم خوردم جاتون خالی...شب ولی نباید شام میخوردم...الان دیگه یاد گرفتم چایی دم کنم....ولی دو ساله جرئت ندارم دم کنم همون یه دفه بار اول و آخرم بود....حالا موندم چایی خوشمزه تره یا چای...به نظرم چایی خوشمزه تر باشه...نظر شما چیه بچه ها؟؟؟...
سلام به همگی...چندروزپیش توی گرمای دوزخی شهرمون وسط ظهر برقامون ضرت رفت...منم دیگه داشتم خرپز میشدم ...خواستم برم رودخونه ولی به داداش یوسف قول دادم نرم ولی نمیشد که...بهرحال..اجازشو از ایشون گرفتم...و خواستم برم دم در بودم که یوهویی داداش مانی با ماشینش ضرت ترمز زد جولوم و بوق بوق..یعنی دروباز کن برام برده...منم گفتمش برقا رفته دارم میرم رودخونه...مانی هم گفت(بپربالا باهم بریم)منم طبق عادت از پنجره واردماشین شدم...این ماشین تابلوی مانی رو فقط اگه دوتا مسلسل و دوتا موشک انداز روش نصب کنی فرقی با ماشین بتمن نداره...خوب..رفتیم رودخونه و شناکردیم و اینا تا زنعموجان زنگ زد برقااومده ..مام راه افتادیم سمت خونه...توی راه که میومدیم مثل همیشه داداش جان مانی همش از ماشینش تعریف میکرد و پزشو میداد..منم حرصی میشدم..نه به ماشینش ..به اون حالتی که موقه حرف زدن بهش دست میداد..منم گفتمش(دادایی خو یه کم با این نیدفور اسپیدت یه کم گازبده ببینیم)...مانی گفت(نمیشه توی این خیابونای افتضاح و پر از چاله چوله بهش گاز بدم این ماشین پیست میخاد)...ععععععععع...حرصم داشت میترکید...مسیر خونمون یه جوری بود که باید از فلکه یعقوب لیث بالامیرفتیم و از ولی آباد مدرس میپیچیدیم سمت کوی فرهنگ شهر یعنی خونه...از دور سر فلکه رو دیدم که عموپلیسا وایساده بودن و داشتن قانون رو اجرا میکردن...یه فکر شیطانی به ذهنم رسید...به داداش جان مانی گفتم(مطمئنی نمیخای گاز بدی؟)..گفت(پس چی که گاز نمیدم ..میترسی تازه)..هیچی نگفتم تا رسیدیم به عموپلیسای مهربون...منم از پنجره رفتم بیرون و داد زدم(کمکککککککک..این مرتیکه الدنگ منو دزدیده منو از دست این آدمخوار نجات بدیننننننن...کمککککک)...بعدش برگشتم سرجام و کمربندمو بستم..به مانی گفتم(حالامیتونی گاز بدی)اولش باورش نمیشد ولی خوب گازشو گرفت آخه گواهی نامه نداره مرد گنده و همون مسیر ولی آباد مدرس رو به سمت خارج شهر حرکت کرد عین گلوله....هی میگفت(رسیدیم خونه کشتمت)...توی راه فرار هی برمیگشتیم پشت سرمون رو نگاه میکردیم ولی خبری از پلیس نبود ...مانی میگفت(عمرن به گردپام برسن موتورش ارتقا یافتس)..منم گفتمش(خو درست ولی اگه با گاری هم دنبالمون میکردن باز تا یه جایی پشت سرمون بودن که)...مانی گفت(آسمونو نگاه کن حتما با هلیکوپتر دنبالمون کردن)منم هرچی نگاه کردم شیئ پرنده ای ندیم حتی یه گنجشک....دیگه هیچی برگشتیم شهر و مانی من رو سرنبش پیاده کرد و گفت(شب خودتو واسه کتک آماده کن)..منم گفتمش(من همیشه آمادم)...خوب..اومدم خونه..در و باز کردم رفتم داخل تا اومدم برم داخل یه صحنه ای دیدم که کلا یه دور ریستارت شدم..بگوچی...درجه دارکلانتری محلمون بود داشت باعموجان حرف میزد...منم سلام کردم...جواب سلاممو داد...اومد که بره یواش یه چیزی درگوشم گفت(مطمئن باش تا تو هیجده سالت تموم نشده من بازنشسته نمیشم..باهات کاردارم...ازبشقاب عدالت میتونی فرارکنی از قاشق عدالت میتونی فرارکنی ولی از چنگال عدالت نمیتونی)...منم زبونم بند اومده بود...خوب شب بعد از کلی تنبیه و اینا عموجان گفت که اون ایست پلیس دم فلکه بچه های کلانتری محل خودمون بودن و شناخت کاملی روی ماشین....مانی...و از اینا مهمتر روی ..من...داشتن...برای همین خوب بلد بودن برای مجازات من کجا برن کیو ببینن...وقتی فکر میکنم میبینم خیلی کارم خطرناک بود..اگه تصادف میکردیم مانی میمرد چی...اگه پلیس دنبالمون میکرد چی....پیچ پیچی ساندویچی..من چمیدونم بابا...و..ایستاده بود همچنان....خیره درخورشید....پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت................................هانی هستم..............................مرسی
سلام به همگی.....این زنعموی من یه حالت عجیبی داره...چی؟...حالامیگم براتون...داداش مانی زیاد باوزنه ها ورزش میکنه تقریبا هرروز بازو داره این هوا...اندازه کله من...اصلنم ازین پودر و مودرا نمیخوره ارواح عمش...یه روز داشت یه هالتر سنگین رو بالاپایین میکرد منم هی سربسرش میزاشتم و هی تومیتونی قهرمانش میکردم...بیچاره داشت زیر وزنه جون میکند..بعد زنعمو اومدداخل سالن ورزش تا طبق معمول فرمان کم کردن موسیقی اوپس اوپسی رو صادر کنه آخه من یه مرضی دارم همش دوس دارم وولووم بدم...بعد یه کم موند...زنعمو اومد جلوتر گفت(ببینم اینارو...اینا چین مانی هی بالاپایینشون میکنی؟)...آقا اومد هالتر مانی رو که مانی رو ناک اوت کرده بود رو گرفت عین پشمک بلندش کردچند بار بالاپایینش کرد اونم درحالیکه باما حرف میزد..منو مانی هم هیچ حرفی برای گفتن نداشتیم...فک کنم مانی تا یکی دو هفته طرف وزنه پزنه نرفت...خوب...یه بارم منو مانی و عموجان داشتیم سعی میکردیم در یه قوطی سس مایونز رو که من خیلی دوس دارم باز کنیم ولی انگار به شیشه قوطی جوشکاریش کرده بودن..هرچی که مانی و عموجان زورمیزدن پارچه میپیچوندن فایده ای نداشت...منو که اصلا حرفمو نزن همون راند اول انصراف دادم...با آچار فرانسه هم خواستیم بازش کنیم بازم کل قوطی دور میخورد نمیتونستیم بگیریمش...خلاصه داشتیم به خاک میرفتیم و خودمونو پای آقای قوطی میکشتیم که زنعموجان اومد گفت(چتونه نمیتونین در یه قوطی رو باز کنین..بدین من ببینم)...بعد گرفتش ضرت بازش کرد...عمو که رفت خودشو به خواب زد..مانی نمیدونم چیکارکرد..من فقط یادمه کلی سس مایونز خالی خالی خوردم جاتون خالی...فقط شانس آوردیم که زنعموجان سیبیل نداره...بخدا...حالامن یه تصمیمی گرفتم..میخام چهارزانو بشینم پشت در اتاق زنعموجان..زیر بارون و رعدو برق...و تا استاد شائولین منو به شاگردی قبول نکنه از جام تکون نمیخورم...غذاهم نمیخورم...حالاشایدم خوردم..نمیدونم...(خواهش میکنم منو به شاگردی قبول کنین)...............و..ایستاده بود همچنان خیره در خورشید ...پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت).............هانی هستم...................مرسی
سلام به همگی...امسال مارمضون زنعموجان خیلی روزه نگرفتنمو به رخم میکشید...منو هم همش با کفارقریش مقایسه میکرد....کارهمیششه...آخه خدایی نمیتونم روزه بگیرم...خلاصه زنعموجان بدجوری منو چلنج(chaleng)کرده بود...بالاخره قرار شد سر کمربند قهرمانی دبلیودبلیو ایی مسابقه بدم...یعنی من باید یه روز از ماه رمضون رو به انتخاب خودم روزه میگرفتم..ببینن میتونم یا نمیتونم...منم برای روزه گرفتن روز شهادت مولاعلی رو انتخاب کردم...اونام قبول کردن..خوب...سحری که خوردم...هیچ...گذشت گذشت گذشت...تاموقه افطار...بعدکه دم افطار همه خونواده بهم روزه قبول و قبول باشه و آفرین و احسنت ونشان شجاعت و مدال افتخار و اینا بهم میدادن منم کیفولم میومد...عموجان پرسید(خوب روزه چطور بود؟گرسنگی وتشنگی رو چطور تحمل کردی؟)منم گفتم(یه کم سخت بود..ولی تحمل کردم..فقط سر ظهر یه لیوان آب و دوتا زولبیا خوردم دیگه هیچی بخدا بقیش روزه بودم)...همه ساکت شدن..اصلا فک کنم صدای تلوزیونم قطع شد...براحتی میتونستم سایه سیاه ناامیدی رو توی نگاه اونا ببینم...یعنی تا نصفه شب هیچکدومشون یه کلمه هم بام حرف نزدن...حالا دادامانی میگه باید شصت و هشتا گرسنه رو اطعام کنی تازه باید با قاشق غذا بزاری دهنشون...وگرنه تشریفتو میبری جهنم...وای..نمیخام برم جهنم...حالا شصتادتا گرسنه از کجاپیدا کنم....ولی آخه منکه بجز اون زولبیا و آب دیگه بقیش روزه بودم تازه هیشکیو هم اذیت نکرده بودم بخدا.....بهرحال.....قربون حال معنویت برم..ربنا...بوس بوس.........(هرکس روز عید فطر روزه بگیرد خر است)...................................هانی هستم ............مرسی...
سلام.....حدود یه هفته پیش بود..وسط گرمای تابستون اونم وسط ظهر..هوسی شدم برم رودخونه شنا..منم سوار دوچرخه شدم رفتم..توی راه همینجور هی آتیش میگرفتم هی حرکت میکردم..خلاصه..رسیدم رودخونه وبی معطلی پریدم تو آب..عین یه قورباقه حدود یه ساعتی توی آب غوطه ور بودم..خیلی خوب بود جاتون خالی..البته اگه شنا بلدین..شنااستخری نه ها..شنا رودخونه ای...آب عین یخ بود چون هرچی هواگرمتر بشه آب رودخونه سردتر میشه..این که هیچ..خوب..دل از رودخونه کندم وگفتم برم خونه..چون طبق معمول اجازه نگرفته بودم..اجازه نمیگیرم چون اجازه نمیدن..اونام داشتن گوشی رو میسوختن بسکه زنگ بزنن..منم که سایلنت...گوشی نه ها..خودم سایلنت..وسط راه برگشتن الی البیت..بودم که دیدم فایده نداره دارم بخار میشم ازگرما...شانس ما یه مغازه ماهی فروشی باز بود که عموهه داشت باشیلنگ دم مغازشو میشست..منم رفتم روبروش وایسادم و ازش خواهش کردم با شیلنگ خیسم کنه تا خنک شم..اونم قبول کرد و شیلنگ گرفت بهم..منم وسط آب پاشی تیکه پرونیم گل کرده بود و هی میگفتم(فشار آب کمه..فایده نداره)آقا اینقد گفتم تا آقاهه کلافه شد..یه سطل آب بلند کردو فریاد برآورد که(چشاتو ببند)منم چشامو بستم و اونم کل آب سطل رو که به مراتب از آب رودخونه سردتربودو تازشم چندتا تیکه یخ توش بود ریخت سرم..شانس آوردم گوشیم نسوخت..خلاصه کاملاخیس بودم وعین یه موش آبکشیده اومدم خونه..اونقدهوا گرم بودکه نوددرصد اون آبم توی راه خشک شد..ولی نمیدونم چرا از هرجا رد میشدم انگار دم در مغازه ماهی فروشی بودم..توجهی نکردم ..خوب...رسیدم خونه..وقتی رفتم داخل..زنعمو اول یه نگاهی به سرتاپام انداخت بعد بدون اینکه بپرسه(کدوم گوری بودی؟)گفت(چرابوی ماهی میده همه جونت؟؟)ای خاک عالم..ای خاک کاهو..اصلا خاک کلم به سرم..اون سطل که عموهه خالی کرده بود سرم سطل ماهیا بوده..برام هم عجیب بود چرا وقتی آب سطل رو خالی میکرد سرم نیشش باز بود مشکوک میزد...بعد به زنعمو گفتم(اودکولون فیش اودور زدم)بعد زنعمو گفت(زهرمار برو حموم)..گفتم (نمیرم)..گف(میگم برو حموم)گفتم(نمیرم)..گفت(بروحموم تا زنده زنده نکشتمت)منم لج کرده بودم..بعدش عموجان وارد میشود...عموجان خیلی خونسرد فقط دو کلمه گفت(هانی..حمام)...سه ثانیه بعد من توی حموم بودم داشتم رپ ش...یعنی چیزه ببخشید داشتم رپ غلوم ششلو میخوندم...ولی خدایی خونه ناجور بوی ماهی گرفته بود..خودم داشتم بالا میاوردم..بقیه رو نمیدونم...نتیجه اخلاقیشم..(برو کار می کن مگو چیست کار)....هانی هستم............................مرسی
سلام...سال گذشته بود تاریخ دقیقش یادم نی..فقط یادمه با مش ناصر باغبون رفته بودم برای عموجان یه چهارلیتری بنزین بگیریم چون بنزین تموم کرده بود ..بعد چارلیتری در نداشت منم مجبور بودم باکف دست سرشوبپوشونم تا بنزین نریزه...ترک عمومش ناصر نشسته بودم...موتورشم ببینی فک میکنی یه گله بوفالو از روش رد شده...توی راه عمو زنگ زد گف (بی زحمت دارین میاین سگهای باغ رو هم باز کنین یه چیزی هم بندازین جلوشون)مام که(نعم یا سیدی)..مجبور شدیم بریم باغ..مسیر باغ هم که یه جاده مستقیم و خاکی بود انباشته از سگهای ولگرد...خوب..توی راه که میومدیم یعنی میرفتیم..یه سگ ولگرد یانکی یوهو پرید جلومونو پارس کرد عمومش ناصر دسپاچه شد از جاده خارج شد ولی زمین نخوردیم سگ قهرمان که دررفت..بعدش..منم توی زیروبالای موتورو جداشدن زین از بدنه موتور..دستم از روی چارلیتری بنزین جداشد و یه قسمتی از بنزین صاف ریخت تو گوش عمومش ناصر..این عمومش ناصر هم مواظب باغه..هم توی کارا بهمون کمک میکنه هم منو نصیحت میکنه که سعی کنم آدم شم..خلاصه اون نباشه مام تقریبا هیچیم...ولی یه چیزی که داره این عموناصر سه درجه از خودم سرصاف دل صافتره یعنی راحت سرکار گذاشته میشه....خوب...ازموتور پیاده شدیم..یعنی اصلا ایجکت کردیم...منکه چند لحظه در هوا شناور بودم..بخدا...بعد عموناصر هی بانگرانی میگفت(بنزین رف تو گوشم کر نشم خدا)..نمیدونم کدوم شیطونی یه فکر جالب کرد تو مخم اونم ظرف چندصدم ثانیه....بعد که نگران بود منم الکی دهنمو باز و بسته میکردم یعنی دارم حرف میزنم ولی صدامو در نمیاوردم..دستامو هم هی تکون میدادم...بعد مش ناصر گف (چی میگی هانی نمیشنوم)منم دوباره پانتومیممو اجرا کردم..خوب..مش ناصر هم میزد تو سرخودش و جیغ میزد عین زنها و هی میگفت(کرررر شدممممممم)منم هی حرکات پانتومیم اجرا میکردم و هی وانمودمیکردم که دارم دادمیزنم....اونم هی بدتر جیغ میزد(کرررر شدمممممم..وااااییییی خدااااا)منم از رو نمیرفتم هی ادامه میدادم ..چقد خوب بود...آقا ..این عموناصر نشت زمین گریه کرد..خدایی دلم سوخت داشت منم گریم میگرفت..اخه هانی چه دردت بود سربسر پیرمرد گذاشتی...منم گفتم چیکارکنم..رفتم گوششو دودستی گرفتم کشیدم هی داد میزد (چته هانی؟)منم هی کشیدم گوششو باورکنین..گوشش تیریککه کرد...گوشای گنده ایم داشت....بعد گفتمش(حالا صدامو میشنوی عموجون؟؟)بعد یه هو گف (آره میشنوم)خلاصه گوششو خوب کردم..آخه من دکترمهندسم...خلاصه کارمون تموم شد برگشتیم بیچاره توی راه هی گوششو ماساژ میداد آخه بد طور کشیده بودمش....وقتی اومدیم خونه با آب و تاب جریان رو تعریف کرد برای همه...بعد عمو هیچی بهم نگفت..فقط چپ چپ نگام میکرد..داداش مانی که خندش گرفت رفت تو اتاقش...هیچی دیگه شب کلی تنبیه شدم بلا ازتون دور باشه....ولی داداش مانی جایزه یه شارژ موبایل بهم داد چون خیلی ازین کارم خوشش اومده بود....باز خوبه یکی قدر ما رو دونست تو این خونه..........هانی هستم.............مرسی
سلام...این مال چند ماه پیشه...یه خورده توی نت درمورد هیکمونیز خونده بودم...دیگه میدونستم چیه تقریبا...فقط دنبال یکی میگشتم که هیکمونیزش کنم..خوب..کی بهتر از دادامانی...یادمه ظهر بود...رفتم توی اتاقش سلام کردم...گفتمش (میخای یه کار بامزه کنیم؟)..گفت(تو و کار بامزه؟)گفتمش(اگه نمیخای بگو نمیخام)گف(حالاچی هس؟)منم یه ذره اینور اونور و نگا کردم ازین ساعت زنجیر دارا قدیمیا که پیدا نکردم ...اصلا نداریم...ولی یه تسبیح دم دس بود...اونو گرفتم جولو چشای داداشی ازش خواستم به تسبیح خیره بشه اونم قبول کرد...بعد تسبیح رو جلوش تاب تاب دادم..بعد با تمرکز بالایی بهش گفتم(حالا به تسبیح خیره شوووو...چشمات داره سنگین میشه....عضلاتت داره خشک میشه...حالا داری میخابی...بخااااااب...بخاااااااب)بعد دیدم دادایی چشاشو بسته...بهش گفتم(صداموووو میشنوییییی؟؟؟)گفت(آرهههههه)بهش گفتم(حالاهرچی گفتم باید اطاعت کنییییییی من ارباب تو هستم)گفت(باشههههههه منم نوکر تو هستمممم)..خوب..قربون آدم چیزفهم...بهش گفتم(حالاپولات کجاسسس؟)گفت(اونجاس پشت سرتتتتتتت)...باورم نمیشد..من داداشمو هیکمونیز کرده بودم....هرچی نگا کردم پولی ندیدم...دوباره پرسیدم(نمیبینممممم کجاسسسسس؟؟)گفت(مگه کورییییی اونجاسسسس همونجااااااا)منم برگشته بودم پشت سرم ببینم پولا کجاس که...چشتون روز بد نبینه یک اوردنگی خوردم...نیم متر عمودی ..یه متر افقی پرواز کردم....بعد فهمیدم جریان چیه سمت در رفتم که فرار کنم ولی در قفل بود...داداشی گفت(خنگه اون کمده در اینطرفه)..راس میگفت در اونطرف بود...منم دویدم سمت در و فرار کردم...ولی داداشی نامرد خیلی محکم زد...حالا بنظرتون هیکمونیز رو باید بیشتر تمرین کنم یا کلا بی خیالش شم؟؟؟....
امروز بعداز ظهر برای افطار دعوت شدیم...بعد..مسیر خونه عمه جان طوری بود که مجبور بودیم یه قسمت کوتاهی از راه رو از یه جاده خارج شهر بریم...توی راه که میرفتیم..خوب...یه ماشین سنگین بود که عقبش نوشته بود...
دریای غم ساحل ندارد
پاروبزن لعنتی
یعنی علنا همینکه نوشتم براتون پشتش نوشته بود...در آخرین مرزهای نستعلیق..البته امیدوارم کلمه نستعلیق رو درست نوشته باشم...آقا وقتی خواستیم ازش سبقت بگیریم نصفمو از پنجره بیرون آوردم و داد زدم(پارو بزن لعنتیییییییییییییی)...خوب...راننده ماشین سنگین رو دیدم که غشه رفت از خنده...بعد برام کلی بوق قطاری زد...آخر آلودگی صوتی...منم براش با تمام وجود دست تکون دادم.....هرچند این حرکاتم با انتقاد شدید اطرافیان روبرو شد ولی ارزششو داشت.......حال کردم...بخدا............هانی هستم...................مرسی
چهار شنبه 10 تير 1394برچسب:,
|
به سراغ من اگرمی آییدبا دف و چنگ بیایید..باکف و سوت بیایید..اصلا با طبل بیایید..بگذاریدترک بردارد..بگذاریدکه ویرانه شود..اصلا بگذاریدکه نابود شود چینیه نازک تنهاییه من...اینجابابقیه جاها فرق میکنه..برای همه شما جاهست..همه همه همه شما....و..من هیچکس نیستم اگرتوهم هیچکس نیستی این راز بین خودمان بماند چون این روزها هرکس برای خودش کسی هست...هانی هانتد شاهزاده تاریکی
hanihaunted12@yahoo.com
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان پسران زیبا(هانی هانتد ضدحالترین پسر فرهنگ شهر و آدرس hanihaunted.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
.jpg)
ما را از شیطان نجات بده
ما را از شیطان نجات بده
ما را از شیطان نجات بده
ماهمه عشق خداییموخداعاشق ماست
ماهمه عشق خداییموخداعاشق ماست
سلام به همگی...امسال مارمضون زنعموجان خیلی روزه نگرفتنمو به رخم میکشید...منو هم همش با کفارقریش مقایسه میکرد....کارهمیششه...آخه خدایی نمیتونم روزه بگیرم...خلاصه زنعموجان بدجوری منو چلنج(chaleng)کرده بود...بالاخره قرار شد سر کمربند قهرمانی دبلیودبلیو ایی مسابقه بدم...یعنی من باید یه روز از ماه رمضون رو به انتخاب خودم روزه میگرفتم..ببینن میتونم یا نمیتونم...منم برای روزه گرفتن روز شهادت مولاعلی رو انتخاب کردم...اونام قبول کردن..خوب...سحری که خوردم...هیچ...گذشت گذشت گذشت...تاموقه افطار...بعدکه دم افطار همه خونواده بهم روزه قبول و قبول باشه و آفرین و احسنت ونشان شجاعت و مدال افتخار و اینا بهم میدادن منم کیفولم میومد...عموجان پرسید(خوب روزه چطور بود؟گرسنگی وتشنگی رو چطور تحمل کردی؟)منم گفتم(یه کم سخت بود..ولی تحمل کردم..فقط سر ظهر یه لیوان آب و دوتا زولبیا خوردم دیگه هیچی بخدا بقیش روزه بودم)...همه ساکت شدن..اصلا فک کنم صدای تلوزیونم قطع شد...براحتی میتونستم سایه سیاه ناامیدی رو توی نگاه اونا ببینم...یعنی تا نصفه شب هیچکدومشون یه کلمه هم بام حرف نزدن...حالا دادامانی میگه باید شصت و هشتا گرسنه رو اطعام کنی تازه باید با قاشق غذا بزاری دهنشون...وگرنه تشریفتو میبری جهنم...وای..نمیخام برم جهنم...حالا شصتادتا گرسنه از کجاپیدا کنم....ولی آخه منکه بجز اون زولبیا و آب دیگه بقیش روزه بودم تازه هیشکیو هم اذیت نکرده بودم بخدا.....بهرحال.....قربون حال معنویت برم..ربنا...بوس بوس.........(هرکس روز عید فطر روزه بگیرد خر است)...................................هانی هستم ............مرسی...
سلام...
تبادل لینک هوشمند 