پسران آهنی(هانی هانتد شاهزاده تاریکی)

ما را از شیطان نجات بده

(مانی...تو هم به همونکه من فک میکنم فک میکنی؟؟)

سلام دوستای گلم ..عزیزای خوشکلم...خیلی خوب خوشکلا...همسایه بغلیمون همونکه پسرشون زد کبوترمونو با تفنگ ساچمه ای زد بنایی داشتن...باباشون اومد خیلی محترمانه از عموجان اجازه گرفت که بنایی کنن..اخه رسمه وقتی کسی بنایی منزل داشته باشه میاد و از همسایه های نزدیکش اجازه میگیره بخاطر سروصدا که ایجاد میشه...عموجان هم که اجازه داد طبق رسم...خوب...بنایی شروع شد...اونم چه بنایی...وای..هنوز وقتی یادم میاد آشفته میشم...از ساعت شیش صبح بنایی داشتن با سروصدا و مته و دریل و بیل وچکش و همه چی...شاگردبناها هم سیگار که میکشیدن تهشو پرت میکردن خونه ما....یکیشونم چندبار برام مزاحمت کلامی ایجاد کرد ولی وقتی مانی بهش اخطار جدی داد دیگه جرئت نکرد بهم نگاه کنه...بعدشم تا چهارعصر کارمیکردن...اونم با چه سروصدایی...وقتی همسایه چیزی بکوبه به دیوار صداش توی خونه بغلی ده برابر میشه...مخ واسمون نمونده بود....تازشم شبا از ساعت نه تا دو ونیم سه کار میکردن کلا زندگیمون شده بود زندگی سگ...چون میخاستن زود تمومش کنن بره...ولی خیلی تحملش برامون سخت بود ولی خدایی یه کلمه هم بهشون نگفتیم...همساین دیگه...تازه طوطیشون ...همون .نیکی مامان...هم گذاشته بودنش خونه ما...این نکته مثبتش بود البته..منو پدیا چاغش کردیم بسکه غذا بکنیم حلقش..اونم نامردی نمیکرد فقط میخورد...دوهفته وضعیت اینجوری بود...بالاخره دوسه روز آخر منو فرستادن خونه عمه جان...چون بیشتر از همه من عصبی میشدم چون من بخاطر وضعیت بخصوصم خیلی زود عصبی میشم...تحملش برام غیرممکن بود...بخدا توی خونه عمه جان از غم دوری پدیا و اینترنت و ایکس باکس داشتم تخم میکردم دیگه...هرمکافاتی بود گذشت...گذشت ..گذشت..تا یه بار همه خونه میخاستن دوسه روز برن تهران...فقط من و داداش جان مانی خونه بودیم...ای جانم فدای خونه خالی...خوب...همون روز اول به مانی گفتم(مانی...تو هم به همونکه من فک میکنم فک میکنی؟؟)..گفت(آره)..اخه بعضی وقتا فکرای همدیگه رو میخونیم...بهش گفتم(پس چرا معطلی الاغ؟؟)..اونم رفت بیرون...داداش جان صادق که توی کار ساختمون و ایناس دریل و مته زیاد توی دست و بالش پیدا میشه...مانی ازش یه دریل مرگبار گرفت آورد...با دوتا ورقه آهنی...آهنا رو چسبوندیم به دیوار دو چراغ بخاری گازی رو درآوردیم که ورقه های اهنی بچسبه بهشون تا از طریق لوله توی دیوار بهتر صدا منتقل بشه...از توی باشگاه زیرزمین مانی کلی وزنه اورد زدیم تنگ ورق آهنا..بعدش یاعلی از تو مدد...من با تیشه میکوبیدم به آهن خودم...مانی دریل گذاشته بود به ورق اهن خودش...مانی توی گوشاش هدفون صنعتی بود من پنبه..ولی باز صدا زیاد بود...بی خیالم نمیشدیم...یه روز تا شب همین کارمون بود....تا نصفه های شب...مانی تا نزدیکای صب بیدار بود...سروصدا میکردیم...صب یه کم خوابید ولی من یه کم استراحت..دوباره....نیرو کم بود زاگرس و آریا ارین رو اوردم...یعنی سستی نداشتیم..گروه ضربت بودیم کلا...همسایه زنگ زده بود به عموجان و جریان رو پرسیده بود...عموجان هم دمش گرم..زود گرفته بود قضیه چیه...بهشون گفته بود مانی یه سری دستگاه بدنسازی جدید آورده دارن نصبشون میکنن...باور کنین ظرف سه روز همسایه محترم فرار کردن تا یه هفته هم برنگشتن....بچه ها درسته در بخشش لذتی هست که در انتقام نیست..ولی خوب..در انتقام هم یه چیزایی هست که در بخشش نیست...و..ادامه مطلب زدم...و...دوستون دارم..و..ببخشید طولانی شد..و..ایستاده بود همچنان خیره در خورشید ..پادشاهی که هیچ قلمرویی نداشت ..هانی هستم...............با عشق...

ادامه مطلب

جمعه 21 اسفند 1394برچسب:,

پشتیبانی